ROZDZIAŁ 10 "Tylko Ty i Ja"

Idąc zastanawiałam się nad sensem związku z Jamsem. Kocham Go, ale to chyba nie jest takie silne. W mojej głupkowatej głowie ciągle siedzi Leon. Dlaczego? To pytanie dręczy mnie od zawsze. Nigdy nie byliśmy i raczej nie będziemy razem. Przez to moje zamyślenie nie zauważyłam, że Leon położył się na trawie. Zrobiłam to samo co On kładąc się obok niego. Patrzyłam w gwaizdy, dzisiaj chyba pierwszy raz się im tak dokładnie przyglądam.
- Interesujące te gwiazdy.- wyrwał mnie z rozmyślań.
- Wiesz, że pierwszy raz w życiu się im przyglądam.- wyznałam.
- Często tu przychodzisz?
- Wcześniej gdy jeszcze byłem ze Steph to bardzo często. Chciałem się wyrwać od nudnej codzienności. Przychodzę tutaj pomyśleć, a ta cała przyroda działa na mnie dodatnio.- poczułam na swojej twarzy wzrok szatyna.
Zwróciłam głowę w Jego stronę i się uśmiechnęłam. Utonęłam w Jego boskich oczach, zresztą jak zawsze. Wpatrywaliśmy się w siebie dłużej gdyby nie mój telefon. Spojrzałam na ekran. James. Odebrałam.
- Cześć kochanie.- przywitałam się. Z drugiej strony słyszałam głośną muzykę, czyli poszedł do tego klubu.
- Hej maleńka.- wyczułam w Jego głosie, że jest pijany.
- Piłeś?- chciałam się upewnić.
- Piłem, a co masz coś przeciwko. 
- Nie. A tak poza tym po co dzwonisz? 
- Żebyś wpadła do klubu. Potańczymy. Moi kumple Cię polubili. 
- Nie będę z Tobą rozmawiać gdy jesteś pijany.
Rozłączyłam się.
- Aż tak źle jak myślę?- zapytał Leon.
- Gorzej. Mogę się do ciebie przytulić?
Chłopak rozłaożył ręce, Ja się w niego wtuliłam, a On objął mnie swoimi ramionami. Poczułam ciepło rozchodzące się po miom ciele.
- Jakie masz plany na jutro?
- Jeszcze nad tym nie myślałem. A co?
- Mam dla ciebie propozycję nie do odrzucenia.
- Mów, bo nie wytrzymam z ciekawości.
- A więc zróbmy sobie dzień tylko dla siebie. Tylko Ty i Ja. Wyjdziemy gdzieś rozerwiemy się.
- A James?
- Nie umawialiśmy się na jutro. To co zgadzasz się?
- Z Tobą zawsze. Wiesz co Ci powiem?- pokiwałam przecząco głową.- Od Twojego przyjazdu moje życie się bardzo zmieniło. Jakby nie Ty to dalej bym się męczył ze Steph. Dziękuję, że jesteś.- wyznał. Poczułam, że się rumienię na szczęście On tegonie zauważy, bo jest ciemno.
- Ja powinnam Ci dziękować. Jesteś jedną z najważniejszych osób w moim życiu.
- To Ty jesteś ważniejsza dla mnie.
- Nie, bo Ty dla mnie.
- Nie, bo Ty dla mnie.
- Nie, bo Ty dla mnie.
- A chcesz się o tym przekonać.- zaczął mnie gilgotać.
- Prze..stań... Pro...szę.- mówiłam między napadami śmiechu.
- Przyznaj, że jesteś dla mnie ważniejsza niż Ja dla Ciebie.
- Ale okła...mała..bym... Cię.
Zaprzestał swój "atak" na mnie. Usiadliśmy na trawie.
- A jeżeli mogę wiedzieć to z kim się umuwiłeś?- zapytałam ciekawa.
- Steph chciała się spotkać. Mówiła, że się zmieniła i chciała mi wszystko wytłumaczyć. Ale wyszło jak wyszło.- siedzieliśmy w przyjemnej ciszy. Jedynie granie koników polnych. Tą błogą chwilę przerwał dzwonek telefonu Leona. Odebrał. Słyszałam urywki rozmowy.
- Nie. Nie jestem. A co?... Przecież napisałaś mi, że nie przyjdziesz.... Ty zawsze robiz wszystko pod wpływem emocji... Nie będę wracał do domu, bo Ty mi karzesz... Od naszego zerwania dużo się zmieniło... Nie to nie przez Violettę.... Zrozumiałem, że Cię nigdy nie kochałem... Narka. 
Rozłączył się. Był wściekły. Przytuliłam się do niego, nie chciałam żeby był smutny.
- Może wracajmy, bo jest grubo po pierwszej w nocy.
- Jak ten czas szybko leci. Szkoda, że nie można go zatrzymać.
- Też czasami chciałabym go zatrzymać. Ale trzeba żyć chwilą i nie oglądać się w tył za tym co było.
- Tyle w życiu przeszłaś, a jesteś taka szczęśliwa. Jak Ty to rozbisz? Uśmiech nie znika Ci z twarzy.
- Zawsze gdy jest mi smutno lub źle myślę pozytywnie z nastawieniem na lepsze jutro. Zimno się robi. Wracamy?
- Chodźmy. Leon wstał podał mi ręke, aby mi pomóc.
Do domu wracaliśmy za ręke nie prseszkadzało mi to wręcz przeciwnie. Znamy się ponad tydzień, a czuję się jakbyśmy się znali całe życie. Kocham Go jako przyjaciela, a może to coś więcej... "Nie Violetta masz Jamesa" skarciłam się w myślach. Gdy wróciliśmy do domu. Poszła do swojego pokoju, a On do swojego. Przebrałam się z powrotem w piżamę. Podreptałam do pokoju przyjaciela. Weszłam nie pukając. Leżał na łóżku.
- Coś się stało?
- Przecież mieliśmy spędzić cały dzień razem.
- Czyli śpisz dzisiaj ze mną?- zapytał dla pewności.
- A mogę?
Zrobił mi miejsce obok siebie. Położyłam się obok. Pożyczył mi trochę kołdry, którą się przykryłam. Mimowolnie się wtulilłam w Jego tors. Czułam przyjemne ciepło. Chłopak był odrobinę zdziwiony. Z uśmiechem na twarzy zasnęłam.

~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~

Obudziłam się czując na sobie wzrok szatyna. Otworzyłam oczy i podniosłam głowę, tak że patrzyłam mu w oczy. Przypomniał mi się mój sen, w którym Leon i Ja byliśmy razem i mieliśmy dwójke dzieci, chłopczyka i dziewczynkę. Odbiegam w bardzo daleką przyszłość, ale co poradzę z tym, że zakochałam się w Leonie.
- Nie!- krzyknęłam na siebie.
- Co? Coś sie stało?- zapytał zdezorientowany Leon.
- Tak... Ale to nic specjanego.
- Powiedz. Nikomu nie powiem.- nie powiem mu chyba, że się w nim zakochałam. Co by tutaj wymyśleć?
- Muszę iść do łazienki zaraz wracam.
Szybko wybiegłam z Jego pokoju. Poszłam do swojego wzięłam ubrania na przebranie i ruszyłam w stronę łazienki, w której wykonałam poranne czynności. Później wróciłam do Leona, który się ubierał. Zawstydzona postanowiłam przygotować śniadanie. Wymyśliłam naleśniki. Jak pomyślałam tak zrobiłam. Gdy rozstawiałam jedzenie na stole, w jadalni zjawił się Leon. Usiedliśmy i zaczęliśmy jeść.
- Chyba nie tylko Ja mam talent do gotowania.- powiedział, a Ja się zarumieniłam.
- Czuję się zaszczycona i przpraszam, że tak weszłam bez pukania. Zapomniałam.
- Nic się nie stało. A o co chodziło rano?- musiał zapytać.
- Bo Ja...
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●

Tak oto prezentuje się rozdział 10 ^^
Nie rozpisuję się, bo muszę pouczyć brata z matematyki :/
11 komentarzy -> NEXT
Do następnego :*