ROZDZIAŁ 37 "Mogło być lepiej"

2 dni później

Dzisiaj od razu po lekcjach razem z dziewczynami udałyśmy się na zakupy. Oczywiście nie za bardzo chciałam, ale przyjaciółki nalegały, a im się nie odmawia. Już w samochodzie obmawiały do jakich sklepów pójdziemy. Nawet nie weszłyśmy do środka, a miały już wszystko zaplanowane. Pierwszy sklep pełno sukienek. Nie powiem spodobały mi się trzy, zaczęłam je dokładnie przeglądać. Po chwili podeszła do mnie Lu z pięcioma sukniami. Popatrzyłam na nią zdziwiona. Oznajmiła, że idziemy do przymierzalni. Wzięłam tą sukienkę, która spodobała mi się najbardziej i według mnie najbardziej ki pasowała. Weszłam do jednego z przedziałów i zasłoniłam. Ubrałam na sobie część garderoby. Idealna. Patrzyłam się w lustro nie mogąc się napatrzyć. Zrobiłam sobie dwa zdjęcia, aby je pokazać przyjaciółką. Zdjęłam z siebie sukienkę. Wzięłam ją do rąk i wyszłam. Teraz zostało mi tylko czekać na resztę dziewczyn. Pierwsza wyszła Naty, która podobnie do mie wybrała już kreację, niestety Fran i Lu nic nie przypadło do gustu. Dlatego też ja i Naty zapłaciłyśmy za ubranie. Wyszłyśmy i skierowałyśmy się do następnego sklepu i jak się okazało on nie był ostatnim. Później gdy wszystkie miałyśmy suknie to zostało kupić buty. Z tym był mniejszy problem. Udałyśmy się jeszcze do sklepu kosmetycznego, musiałam zakupić kilka rzeczy, bo tamte mi się już kończą.

- Dziewczyny mamy wszystko, chodźmy sobie gdzieś usiąść, bo nogi mi odlatują.- rzuciłam. One pociągły mnie w stronę sklepu z bielizną.- Dziewczyny Ja pójdę nam zająć stolik, bo mam już bieliznę niedawno kupowałam. - powiedziałam szybko. Odwróciłam się chciałam iść do naszej ulubionej kawiarni, ale siłą mnie tam wciągnęły. Ludzie się dziwnie na nas patrzyli.- Muszę?- zapytałam z pretensjami.

- Viola kupisz sobie seksowną bieliznę. Nawet nie chcę słyszeć, że nie masz dla kogo, owszem masz. Leon to przecież chłopak prawda? A chłopaki lubią...- mówiła Lu.

- Ale my nie jesteśmy razem. My jesteśmy przyjaciółmi, tylko.- powiedziałam.

- Ale przyznaj, że chciałabyś żebyście byli razem.- stwierdziła i dziubła mnie palcem w brzuch.- Wyobraź sobie. Wrócicie do domu po balu. Wymyślisz, że zamek w sukience się zaciął i nie możesz jej rozsunąć. Prosisz Go o pomoc. Rozpina Ci sukienkę i widzi Twoją seksowną bieliznę. Jedyne o czym myśli to, to żeby się z Tobą kochać. Nie chciałabyś się z nim kochać?- powiedziała blondynka.
Muszę przyznać, że pomysł miała dobry, a nawet bardzo dobry. Zrobię tak jak powiedziała. Wybrałam sobie dwa komplety bielizny, z małą pomocą przyjaciółek. Zapłaciłyśmy i wyszłyśmy ze sklepu. Obładowane torbami zmęczone usiadłyśmy przy stoliku w jakiejś kawiarni. Zamówiłam sobie gorącą czekoladę i tiramisu. Byłam tak głodna, że zjadłabym wszystko, no może nie do końca.

- Dlaczego zakupy muszą być takie męczące?- marudziłam. Przyjaciółki się zaśmiały.- No dobra są męczące, ale dają tyle szczęścia.- dodałam. Akurat przyniesiono nasze zamówienie. Ta czekolada, mniam. 

- Dziewczyny widzicie to co Ja?- zapytała nie dowierzając Fran. Zwróciłam swój wzrok na idącą parę.- Czy to przypadkiem nie jest Vanessa?- dopytywała.- Albo mi się wydaje, albo Ona jest normalna.

- Tak przy tym chłopaku zachowuje się normalnie, a w szkole udaje tylko żeby być popularną.- oznajmiłam, wzrok dziewczyn zwrócił się na mnie.- Tttak przypuszczam.- dodałam szybko.

- Viola mów co wiesz. Przecież nikomu nie powiemy.- zachęcała mnie Naty. Cicho westchnęłam.

- We wtorek jak wracaliśmy z Leonem ze szpitala w parku spotkaliśmy Daniela i Vanessę. Była ubrana normalnie i tak samo normalnie się zachowywała. A w środę groziła mi, że jak powiem komuś o tym co widziałam to zrobi mi piekło z życia. Nie żebym się Jej bała, bo szczerze to się Jej nie boję, ale nie mówcie o tym nikomu.- powiedziałam.

- Skąd wiesz, że ten chłopak to Daniel?- dopytywała Lu i śmiesznie poruszała brwiami.

- Mieszka w tym samym budynku co Angie z ciocią. Chodzi do prywatnej szkoły. Szkoda mi Go, jest tak okłamywany przez osobę, którą najwyraźniej pokochał.- wytłumaczyłam.
Porozmawiałyśmy jeszcze chwilę i jeszcze przed wyjściem kupiłam Leonowi gofra z różnymi dodatkami. Na szczęście na drodze nie było już aż takich korków jak wcześniej. Pod posiadłością Verdasów pożegnałam się z przyjaciółkami i udałam się do domu. Weszłam do środka postawiłam torby na podłodze. Ściągłam buty i kurtkę. Wzięłam z powrotem zakupione rzeczy. Przechodząc przez salon zobaczyłam Leona siedzącego na kanapie.

- Wróciłam i mam  coś dla Ciebie.- oznajmiłam. Odwrócił głowę w moją stronę, dopiero teraz zauważyłam, że rozmawia przez telefon. Uśmiechłam się i cicho przeprosiłam. Usiadłam obok niego chciałam się dowiedzieć z kim rozmawia. Nie żebym była zazdrosna, ale chciałam wiedzieć. Nie musiałam długo czekać, aż skończył rozmawiać. Odłożył komórkę na szklany stolik. Popatrzył na mnie.

- Co dla mnie masz?- zapytał z takim słodkim uśmiechem, że zaczęłam się rumienić. Podałam mu pudełko z gofrem.- Jak Ty mnie dobrze znasz. Wiesz, że miałem ochotę na coś słodkiego.- powiedział i zaczął dosłownie pożerać smakołyk. Po chwili zaczął mi nim machać przed buzią.- Chcesz? Wiem, że chcesz.- stwierdził. Zaśmiałam się i wzięłam dwa gryzy.

- Leon przez Ciebie jestem brudna.- posłałam mu złowrogie spojrzenie, a On się śmiał. 

Wzięłam na palec wskazujący trochę bitej śmietany ze swojej twarzy i wytarłam go o nos przyjaciela. Teraz to Ja się z niego śmiałam. Później chłopak poszedł do łazienki. Gdy usłyszałam zamykanie drzwi szybko wzięłam komórkę chłopaka. Jaki On miał kod?... Jeżeli nie zmienił to pamiętam. Wpisałam cztery liczby. Udało się szybko weszłam w połączenia. Rozmawiał z Veronicą. Odetchnęłam z ulgą. Zgasiłam ekran i odłożyłam urządzenie na wcześniejsze miejsce. Akutar usłyszałam jak drzwi łazienki się otwierają. Siedziałam jak gdyby nigdy nic. Wiem, że nie powinnam tego sprawdzać, ale byłam ciekawa czy sobie kogoś upatrzył. Zszedł po schodach przechodząc obok mnie nogą przewrócił jedną z torb, na moje nieszczęście była to torba z bielizną. Schylił się by to pozbierać, Ja również.

- Sama sobie poradzę. - powiedziałam szybko, On nie reagując zaczął oglądać moją bieliznę. Teraz czułam się niezręcznie. Moje poliki zaczęły mnie piec.

- Ładna bielizna. Chciałbym Cię w niej zobaczyć.- wyznał i pokazał szereg swoich ząbków. Wyrwałam mu komplet z rąk i schowałam z powrotem do torby.- Dla kogoś?- zapytał. Popatrzyłam na niego pytającym spojrzeniem. Wskazał na zakup.

- Nnie. Po prostu spodobała mi się.- odparłam zakłopotana.- Wiesz Ja chyba pójdę rozpakować re rzeczy a Ty możesz wybrać jakiś film. Co Ty na to?

- Okej. Bądź tutaj za pół godziny.- zaśmiałam się.
 Wzięłam torby i ruszyłam do swojego pokoju,w którym poukładałam wszystkie ubrania. Muszę przyznać, że sukienkę kupiłam sobie genialną, taką idealną, i w moim stylu. Gdy wszystko w miarę rozpakowałam zeszłam do salonu. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to stół pełen przekąsek: chipsy, popcorn, żelki, ciastka i jakieś picie. Z kuchni usłyszałam jak Leon znowu z kimś rozmawia. Usiadłam na kanapie i czekałam na chłopaka.

- Powtarzam to setny raz nie pójdę z Tobą na bal, bo już jestem z kimś umówiony.- podniósł głos. Z kim On idzie na ten bal. Czyli jednak sobie kogoś znalazł, a Ja odmawiałam każdemu chłopakowi, mając nadzieję, że to On mnie zaprosi. Najwyżej pójdę sama. Po chwili przyszedł do pomieszczenia, w którym się znajdowałam.

- Słyszałaś?- popatrzył na mnie wystraszony. Pokiwałam głową.

- Tooo... Z kim idziesz na ten bal?- zapytałam ciekawa nie patrząc na niego. Nie chciałam mu w tym momencie patrzeć w oczy. On się zaśmiał.

- Myślałem, że z Tobą. Oczywiście jak z nikim nie idziesz.- stwierdził.

- To oznacza, że idziemy razem.- odparłam i popatrzyłam na niego z uśmiechem, który odwzajemnił.- Co oglądamy? Powiedz, że nie wybrałeś horroru.

- Nie tym razem komedie, mamy do obejrzenia dwie części.- rzucił i usiadł obok mnie. Włączył  i od
razu wziął się za pożeranie przekąsek.

Następnego dnia

Obudziłam się rano na podłodze? Przeniosłam się do pozycji siedzącej podpierając się od tyłu rękoma. Leon leżał na całej kanapie. Postanowiłam Go nie budzić. Wstałam z podłogi i zaczęłam wszystko sprzątać. Później poszłam do pokoju po ubrania na przebranie. Nie miałam zamiaru dzisiaj nigdzie wychodzić, dlatego wybrałam pierwsze lepsze ciuchy. Będąc w  łaziance ściągłam z siebie wczorajsze ubrania i wzięłam przyjemny prysznic, właśnie tego mi trzeba było. Gdy skończyłam brać prysznic ciało owinęłam  ręcznikiem i wzięłam się za suszenie włosów. Kiedy skończyłam ubrałam się w wcześniej wybrane ubrania i wyszłam z pomieszczenia. Popatrzyłam na zegarek na mojej lewej ręce, wskazywał 11:56. Jak długo siedziałam w tej łazience? Na pewno długo. Zeszłam z powrotem na dół. Leon chyba dopiero co się obudził, bo siedział zdezorientowany na kanapie.

-Wyspałeś się?- zapytałam z uśmiecham  siadając obok niego. Przetarł oczy dłonią i zwrócił swój wzrok na mnie.

- Mogło być lepiej, na przykład jakbyś Ty ze mną spała i w moim łóżku.- rzucił, a Ja się zaśmiałam.

- Może i bym z Tobą spała, ale wypchnąłeś mnie na podłogę, więc chyba bardziej poszkodowana jestem  Ja.- oznajmiłam.

- Za to, że musiałaś spać na podłodze, i że to wszystko tak ładnie posprzątałaś. Dostaniesz ode mnie przytulasa.- powiedział i rozłożył ramiona i przybliżył się do mnie i mocno przytulił. Nie powiem bardzo mi się to podobało. Siedzielibyśmy tak dłużej, ale niespodziewane do pomieszczenia weszli rodzice Leona. Wyswobodziłam  się z objęć szatyna. Wstałam z kanapy i przywitałam się się z nimi, podobnie uczynił chłopak. Oznajmili, że dzisiaj wychodzą na kolację, z jakimś gościem, którego imienia nie zapamiętałam, a teraz idą pozałatwiać kilka spraw do gabinetu. Leon poszedł do łazienki, w celu odświeżenia się. Poszłam do swojego pokoju i położyłam się na łóżku. Niczego lepszego nie wymyśliłam. Nagle usłyszałam dźwięk mojego telefonu. Wyciągłam komórkę z kieszeni spodni. Dzwonił Nico. Nacisnęłam zieloną słuchawkę. Rozmawialiśmy około 15 min. kiedy do pokoju wszedł Leon. Szybko pożegnałam się z bratem i rozłączyłam się.
- Z kim rozmawiałaś?- zapytał obojętnie, oglądając zdjęcia.
- Z pewnym chłopakiem o imieniu Nico, chyba Go znasz.- powiedziałam z uśmiechem.- Nie musisz być zazdrosny.- dodałam i się zaśmiałam.
- Ja zazdrosny? Tsaaa.... Chyba raczej Ty jesteś zazdrosna.- odparł. Popatrzyłam na niego zdziwiona.- To powiedz, że nie patrzyłaś na mój telefon, gdy poszłem do łazienki
- Ale skąd Ty?
- Gdy odblokowałem ekran były włączone połączenia. A nie pamiętam żebym wchodził w połączenia.- powiedział.
- No wiesz.. yyy... Ja ten..- próbowałam coś powiedzieć, ale nie mogłam nic z siebie wydusić.
- Dobra nie musisz się tłumaczyć. Nie musisz być zazdrosna.- zaśmiał się. 
- Ale Ja nie jestem zazdrosna.
- Wmawiaj sobie, wmawiaj.
- Dobra koniec tematu.- zarządziłam.- Jestem głodna. Chodź zrobimy coś na obiad, bo jestem głodna.- oznajmiłam.
Razem ruszyliśmy do kuchni, w której postanowiliśmy zrobić coś na obiad. Chociaż to Ja robiłam, a On mi się przyglądał. Gdy spaghetti było gotowe rozłożyłam makaron na talerze i rozlałam po nim sos. Usiedliśmy przy stole i zaczęliśmy pożerać obiad. Co chwila wybuchając śmiechem i ciągle rozmawiając.
***********************************************************

Tak oto prezentuje się rozdział 37 :D
Miałam prawie cały wczoraj napisany, ale kuzynka wyciągnęła mnie na pole, wróciłam do domu o 23, ale jest dzisiaj xp
Wiem jest krótki i nijaki, ale to przez to, że mama ciągle mi wypomina abym odłożyła tablet. Ale mam nadzieję, że choć trochę się podoba.
Liczę na jakieś komentarze :)

Rozdział 38 pojawi się dopiero może 12,07, ponieważ jadę do babci, a tam nie ma internetu :c

Do następnego :*