ROZDZIAŁ 45 "Boli?"

*Violetta*

Przez całą drogę nie odzywaliśmy się do siebie z Leonem z jednej strony to dobrze, a z drugiej brakuje mi trochę jego melodyjnego głosu. Siedzimy w taksówce. Kierowca jest bardzo miły i próbuje nawiązać jakąś rozmowę, ale żadne z nas nie ma na to ochoty. Kątem oka spoglądam na Leona, który ciągle z kimś pisze. Pewnie ze swoją dziewczyną, bo z kim innym. Już mam dosyć tej całej podróży. Jestem zmęczona tymi przesiadkami. Nico mieszka zdecydowanie za daleko. Następnym razem jak będę chciała się z nim zobaczyć, to on ma przyjechać do nas. Tyłek mnie boli od siedzenia, na szczęści już nie daleko i nie ma za dużego ruchu.

- Tak oto kończy się nasza przygoda.- wyrwał mnie z rozmyślań kierowca. Wysiadłam z samochodu rozejrzałam się i muszę przyznać, że ładna okolica. Leonowi chyba najbardziej spodobał się plac zabaw, który znajdował się niedaleko. Uśmiechłam się na myśl jak kłóci się z jakimś dzieckiem o to kto ma się huśtać. Nagle poczułam, że ktoś wbija mi palce w żebra, nie nawidzę tego. Odwróciłam się, przede mną stał Nico. Przytuliłam się do niego. Po chwili odsunęłam się od niego.

- Widzę, że zmieniłeś fryzurę. W tej Ci bardziej do twarzy.- zauważyłam i przeczesałam mu włosy dłonią.

- Viola poznaj Elenę, moją dziewczynę.- dopiero teraz zobaczyłam wysoką, szczupłą szatynkę. Posłała mi uśmiech, który odwzajemniłam.- Eleno, to moja siostra Violetta.- przedstawił nas sobie i poszedł do Leona.

- Nico mi dużo o Tobie opowiadał. Naprawdę miło mi Ciebie poznać. Jesteśmy razem już dwa lata, a z całej waszej rodziny poznałam tylko Ciebie. Mówił, że nie warto poznawać rodziców.- powiedziała miłym tonem.

- Cieszę się waszym szczęściem.- wyznałam. Odwróciłam się aby sprawdzić co u chłopaków. Świetnie się dogadują.- Może chodźmy do środka.- zaproponowałam. Dziewczyna zawołała chłopaków i razem weszliśmy do ich mieszkania, które mieściło się na drugim trzecim piętrze wielkiego budynku. Nico mówił na prawdę, że jest nie duże, ale w nowoczesnym stylu. Łazienka, sypialnia, kuchnia otwarta na salon. To wszystko komponowało się świetnie.

- Jeżeli nie masz nic przeciwko to musisz przenocować z Leonem na sofie, bo widzisz jakie mamy warunki. Jest wygodna i patrząc na was i na to, że na pewno będziecie się do siebie tulić zmieścicie się.- wyjaśnił. Popatrzyłam w stronę miejsca, na którym będę spała. Chyba czeka mnie noc na podłodze.- A teraz zapraszam do stołu, przygotowałem coś do jedzenia. Nie wiem czy jadalne ale Elena mówi, że jest dobre.

- Misiu jest pyszne.- powiedziała i pocałowała go w usta. Z racji tego, że stolik jest za mały dla naszej czwórki zjedliśmy w salonie. Z telewizji leciała jakaś szybka muzyka. Chłopaki pochłonięci byli rozmową samochodach.

- Fajnego masz tego chłopaka, ale wszystko między wami okej?- szepnęła mi na ucho. Popatrzyłam na nią.

- Wszystko jest okej.- odparłam posłałam jej sztuczny uśmiech. Dlaczego okłamywanie innych przychodzi mi tak łatwo, a mówienie prawdy gorzej. Później gdy atmosfera się nieco rozluźniła Nico zaproponował abyśmy trochę pozwiedzali. Nie miałam nic przeciwko w końcu nie znam okolicy, nigdy tutaj nie byłam.

~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~

Pamiętać nigdy nie chodzić dwie godziny bez przerwy. Moje nogi odmawiają posłuszeństwa. Zdecydowanie zwiedzanie od razu po przyjeździe to nie był dobry pomysł, przynajmniej mniej więcej wiem gdzie co jest i jak wygląda.

- Violu znasz drogę do mieszkania, dlatego masz tutaj klucze i wracajcie z Leonem, a ja z Eleną pójdziemy zrobić jeszcze małe zakupy. Wrócimy za godzinę jak nie więcej.- pokiwałam głową. Dał mi klucze od mieszkania. Uśmiechnęłam się i ruszyliśmy w przeciwne strony. 

Przy drzwiach wejściowych do budynku zauważyłam, że nie ma przy mnie Leona. Odwróciłam się. Szatyn idzie właśnie w kierunku placu zabaw.

- Leon wracamy do mieszkania!- krzyknęłam za nim, jednak On nie reagował.- Leon!!- nadal nic. Pobiegłam w jego kierunku.- Leon zatrzymaj się!

- Violetta nie denerwuj się tak. Tylko pójdę na jedną huśtawkę, zresztą możesz już wracać, trafię sam.- rzucił przy wejściu.

- Ale huśtawka jest zajęta.- stwierdziłam widząc, że jakiś chłopczyk się huśta. Szatyn się zaśmiał i zignorował to co powiedziałam. No to będzie zabawnie. Usiadłam na jednej z ławeczek i obserwowałam chłopaka. Podszedł do huśtawki i zatrzymał chwytając za jeden łańcuch, przymocowany do plastikowego siedzenia. Coś tam mu powiedział i wskazał palcem na mnie. Po chwili chłopczyk zeskoczył z siedzenia i podbiegł do mnie.

- Cześć Maleńka.- przywitał siadając obok mnie na ławeczce.

- Czy ja Ci wyglądam na Maleńką?- zapytałam przez śmiech.- Dobra co tamten chłopak Ci powiedział?- dopytywałam wskazując na huśtającego się Verdasa.

- Powiedział, że jak mu zejdę, to dasz mi buziaka. Niech zgadnę nie dasz mi buziaka.- pokręciłam głową przecząco. Jak porażony wstał z miejsca i podbiegł do szatyna. Krzyknął na niego żeby się zatrzymał. On zaśmiał się i zatrzymał.

- Mały co mi zrobisz jestem od Ciebie większy i silniejszy.- oznajmił dumnie wstając siedzenia. Chłopczyk popatrzył na niego gniewnie i uderzył go z pięści w czułe miejsce. Verdas zgiął się i upadł na ziemię. Znokautował go mały chłopiec.

- Nie zaczynaj sobie do mnie nigdy więcej.- zagroził mu i uciekł na huśtawkę. Podeszłam do obolałego Leona. Pomogłam mu wstać i razem ruszyliśmy do mieszkania. Cicho śmiałam się pod nosem.

- To boli.- narzekał. Wolałam na to nie odpowiadać.- Przydałby się masaż.- dodał z uśmiechem. Popatrzyłam na niego jak na idiotę.- To dziecko to zło wcielone.- mamrotał. Będąc na odpowiednim piętrze wyjęłam klucze z torebeczki i otworzyłam drzwi. Verdas wlókł się gdzieś na schodach jeszcze. Weszłam do środka, ze względu, że robiło się ciemno zaświeciłam światło. Udałam się do kuchni, w celu napicia się czegoś. Kiedy nagle do mieszkania przyszli Nico i Elena z trzema torbami zakupów.

- Dlaczego Leon turla się po schodach do góry?- zapytała dziewczyna z uśmiechem. Zaśmiałam się.

- Znokautował go mały chłopiec na placu zabaw, nie pytajcie się gdzie go uderzył. Pomóc w rozpakowywaniu?- zaproponowałam szybko zmieniając temat. Zgodzili się. Ostatecznie zostałam sama z szatynką, bo Nico poszedł pomóc wyjść Leonowi po schodach. Z dziewczyną bardzo fajnie i miło mi się rozmawia. Nie sądziłam, że Nico może mieć tak dobry gust do dziewczyn.

~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~

Wszyscy razem siedzimy przed telewizorem i popijamy sobie piwo, ja i Elena jako dziewczyny wypiłyśmy ledwo jedną butelkę, a Leon i Nico może już po trzeciej. Oglądamy jakąś głupią komedię, z której prawie nic nie rozumiem, bo co chwilę zagaduję się z dziewczyną, do tego chłopacy gadają tak głośno, że trudno się na czymkolwiek skupić. Nagle zaczął dzwonić kogoś telefon. Okazało się, że to Leona. Biedaczek zostawił go na blacie w kuchni, a ledwo może się ruszyć z kanapy.

- Kochanie moje, odbierzesz?- wybełkotał mi do ucha. Rozczochrałam mu włosy i wstałam z siedzenia, lekko się kołysząc podeszłam do blatu odebrałam w końcu dzwoniący telefon.

- Leoś dzwonię trzeci raz a ty nie odbierasz co się z tobą do jasnej cholery dzieje. Byłam u Ciebie w domu. Twoja mama powiedziała, że pojechałeś ze swoją dziewczyną do jej brata. A kiedy jej powiedziałam, że to Ja jestem Twoją dziewczyną zamknęła mi drzwi przed nosem. Wytłumacz mi to wszystko.- powiedziała wściekła.

- Twój chłopak jest tymczasowo nie dostępny. Zadzwoń jutro.- rzuciłam i się rozłączyłam. Odłożyłam urządzenie z powrotem na blat i wróciłam do towarzystwa.

~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~

Po trzeciej butelce piwa czuję, że odpływam. Patrząc na resztę chyba jestem najbardziej trzeźwa, ogólnie reszta śpi. Zaczęłam szturchać Elenę, po chwili się obudziła wypytując się gdzie jest. Zaśmiałam się. Wyjaśniłam jej, że jest już po północy, żeby zabrała Nico do pokoju. Obydwie wstałyśmy z kanapy i trochę ogarnęłyśmy salon, odnosząc puste butelki do kuchni. Pomogłam jej zabrać Nico do sypialni. Przy okazji dała mi koc i dużą poduszkę. Wychodząc z pokoju zamknęłam za sobą drzwi. Wróciłam do salonu. Leon nadal spał w pozycji siedzącej. Zaczęłam szturchać teraz Verdasa. Trudno było go obudzić, ale mi się udało.

- Cco się stało? Gdzie ja jestem? Violetta?- wypytywał dotykając mojego policzka.

- Tak to ja. Połóż się na kanapie ja przenocuje na podłodze. - oznajmiłam szeptem, wpatrywałam się w jego oczy a on w moje. Czułam, że moje poliki zaczynają piec.

- Nie śpimy razem.- wybełkotał. Wiedziałam, że i tak nie odpuści. Rzuciłam poduszkę na sofę. Wyłaczyłam telewizor przez co zapanowała ciemność. Podeszłam bliżej kanapy i położyła się obok szatyna, dokładniej to leżałam prawie na nim.

- Dobranoc.- wymruczał i zaczął całować mój policzek, przyjemnie jest znowu poczuć jego usta. Nawet się nie spostrzegłam kiedy pocałował mnie w usta. Z jednej strony jest fakt, że ma dziewczynę, ale on nie będzie nic pamiętał, ona się o niczym nie dowie. Oddałam pocałunek, który szybko przerodził się w namiętny. Oderwałam się od niego gdy zabrakło mi powietrza. Z głową na jego torsie próbowałam zasnąć.

Obudziłam się z bólem głowy pamiętam tylko urywki z wczorajszej nocy. Alkohol to nie moja bajka. Zdecydowanie nie moja. Delikatnie i powoli wygramoliłam się z objęć szatyna, aby go nie obudzić. Podniosłam wzrok i omal nie przeżyłam zawału, w kuchni siedziała dziewczyna mojego brata. Po cichu przysiadłam się do niej witając się. Zapytałam czy mają coś na ból głowy. Elena podała mi jakieś tabletki przeciw bólowe i wodę. Grzecznie podziękowałam.

- Czym się zajmujesz? Jakoś tak wcześniej zapomniałam zapytać?- szatynka dała mi drożdżówkę.

- Jedz pewnie jesteś głodna. Zanim chłopacy się obudzą to się coś przygotuje. Obecnie studiuję prawo. Jak kiedyś będzie Ci potrzebny prawnik to możesz zwrócić się do mnie.- posłała mi uśmiech.- Gdy tak rano tutaj przyszłam i zobaczyłam was razem... Wyglądacie razem tak uroczo. A te wasze spojrzenia pełne miłości. - dodała.

- Dziękuję. Ty i Nico też razem ładnie wyglądacie.- odparłam.- Idziesz teraz do łazienki?

- Nie możesz skorzystać pierwsza.

Dokończyłam swoje śniadanie zabrałam potrzebne rzeczy i poszłam wziąć prysznic do łazienki. Będąc w pomieszczeniu stanęłam przed lustrem "Spojrzenia pełne miłości" śmiem wątpić. Jedną z rzeczy, którą bardzo dobrze pamiętam jest pocałunek. Nawet nie zauważyłam kiedy moja dłoń znalazła się na moich ustach. Szybko ją stamtąd zabrałam. Wczoraj nie wydarzyło się nic specjalnego to tylko zwykły pocałunek jak miliony innych. Z taką myślą wzięłam szybki prysznic. Wychodząc z pomieszczenia wpadłam na zaspanego jeszcze Nico. Posłałam mu uśmiech, który odwzajemnił i wszedł do łazienki. Udałam się do kuchni, w której znajdowała sie Elena. Przygotowywała omlety, postanowiłam jej pomóc. 

~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~

Kiedy wyłączałam gaz usłyszałam dźwięk dzwoniącego telefonu Leona. Podeszłam do niego na ekranie pojawiło się imię tej dziewczyny. Wzięłam urządzenie i rzuciłam szatynowi, którego chyba obudził głośny dzwonek. Odebrał, mruknął coś zaspany i rozłączył się. Przeniósł się do pozycji siedzącej. Przetarł oczy i poprawił rozczochrane włosy. Wygląda naprawdę słodko z takim ułożeniem włosów. Po chwili wstał i podszedł do mnie. 
- Łazienka wolna?- zapytał ziewając. Rozejrzałam się dokoła nigdzie nie zauważyłam szatynki, poszła i już nie wróciła, dziwne. 
- Nie wiem. Poczekaj sprawdzę.- odparłam i ruszyłam w stronę łazienki. Otworzyłam drzwi. Ups. Szybko je zamknęłam. Mianowicie Elena siedziała na kranie, a przed nią stał Nico i oni się całowali. Wróciłam z powrotem do kuchni ze sztucznym uśmiechem. Chłopak popatrzył na mnie pytającym spojrzeniem. - Zajęte.- rzuciłam.- Ale za chwilę pewnie...- przerwał mi kładąc palec wskazujący na moje usta. Popatrzyłam na niego zdezorientowana. Przybliżył się do mnie i pocałował. Pomimo tego, że mi się podobało to go odepchnęłam. 
- Przepraszam nie powinienem był. 
- Tak nie powinieneś był.- burknęłam pod nosem. Czuję, że na mojej twarzy pojawiły się wielkie rumieńce.- Ale miło było.- dadałam. 
- Wiem. Kto wczoraj dzwonił?- zapytał biorąc omlet z talerza. Usiadł przy stole, a mi nagle zrobiło się sucho w ustach. 
- Chyba Twoja dziewczyna. Mówiła coś, ale nie pamiętam co. Dzwoniła przecież przed chwilą. Mogłeś z nia porozmawiać.
- Obudziła mnie.- skwitował. Między nami nastała niezręczna cisza, którą po chwili przerwała Elena swoim śmiechem wychodząc z łazienki a zaraz za nią szedł Nico. Leon wstał z miejsca i minął się z nimi. 
- Violu przepraszamy, że tak długo musiałaś na nas czekać, ale wiesz gdy się skleimy to trudno nas od siebie oderwać.- zaśmiała się dziewczyna. 
- Nic się nie stało. Dokończyłam smażenie omletów. Mogą być trochę zimne.- uprzedziłam. 

~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~♥~♡~

- Szkoda, że przyjechaliście na tak krótko. Odwiedzcie nas jeszcze kiedyś, albo my was. Nie wiem jak wolicie.- powiedziała dziewczyna żegnając się ze mną. 
- Na pewno przyjedziemy, albo wy do nas lepiej.- przytuliłam się do niej. Później podeszłam do Nico.
- Będę tęskniła.- wtuliłam się w niego, a on objął mnie swoimi ramionami.
- Violu ja też będę tęsknił. Na prawdę z wami jest weselej. Cieszę się, że przyjechaliście. 
- Tak ja też się cieszę, że przyjechaliśmy. Takie małe oderwanie od nudnej rzeczywistości.- odsunęłam się od niego, uśmiechłam się. 
- Violu pośpiesz się!- krzyknął Leon. Jeszcze raz szybko przytuliłam się z bratem i podeszłam do taksówki. Wsiadłam do niej, a zaraz po mnie szatyn. 
Panująca cisza mnie dobija, dlatego postanowilam rozpocząć rozmowę. Głupi kierowca nawet radia nie chce włączyć. Podniosłam wzrok na Verdasa. Trzymał telefon w ręce jakby czekał aż ktoś do niego zadzwoni, albo napisze. 
- Leon dalej Cię boli?- zapytałam nie wiele myśląc na jaki temat. Zanim się ugryzłam w język to powiedziałam. 
- Już prawie w ogóle, ale nadal uważam, że przydałby mi się masaż.- zaśmiałam się. 
- Poproś o to swoją dziewczynę. A ten. Leon. Ty. Ten. Yyy... Nadal jesteś na mnie zły?- wydusiłam w końcu z siebie. Popatrzył na mnie.
- Zły może nie, ale smutny bardziej.- westchnął. Wiedziałam, że jeszcze nie skończył mówić. - Każda dziewczyna zwraca uwagę tylko na wygląd. Nawet mnie nie znają, a już uważają się za wielką miłość. Z Megan jest czasami fajnie, czasami nudno, ale czuję, że ona mnie lubi tylko ze względu na wygląd, wszystkie dziewczyny uważają podobnie jak ty, że jestem z nimi tylko dla seksu. Miałem idealną dziewczynę, Ciebie, ale ty nie wiesz co to zaufanie.
- Ejejeejej. A ja chodziłam z chłopakiem, któremu zależy tylko na seksie.
- Jeżeli zależałoby mi tylko na seksie, to dlaczego nie uprawialiśmy go codziennie, albo kilka razy dziennie. 
- Bo nie chciałeś wzbudzać podejrzeń.- przymrużyłam oczy i przybliżyłam się do niego.- Przyznaj się, że zależało Ci tylko na tym?
- Nie. Nie zależało mi tylko na tym. Szkoda, że to wszystko się tak potoczyło, ale jakbyś wiedziała co to zaufanie. 
- Leon wiem co to zaufanie, ale trudno nie zauważyć tych wszystkich dziewczyn patrzących na Ciebie, mrugających do Ciebie, robiących do Ciebie maślanych oczu, przygryzających wari na Twój widok, rum...- przerwał mi pocałunkiem, któremu tym razem nie byłam w stanie się oprzec, emocje wzięły nade mną górę. Gdy zabrakło nam powietrza oderwaliśmy się od siebie, ale stykaliśmy się czołami. 
- Dziwne, że ja tego nigdy nie zauważałem.- mruknął. Tą miłą atmosferę przerwał dzwonek telefonu szatyna. Odsunęłam się od niego na drugi koniec siedzenia i obserwowałam widoki za szybą, kiedy to on kłócił się ze swoją dziewczyną.
○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○

Tak oto prezentuje się rozdział 45 xp
Mam nadzieję, że się choć trochę podoba. 
Kiedy połączę Loentettę? Nie wiem. Za jakiś czas xDDD
Ja Ewelina bardzo dziękować wszystkim osobom, które poświęcają swój czas na komentowanie <333 Kocham Was. Tych, którzy nie komentują też ;>
Na prawdę wystarczy jedno słowo ^.^

Moi Drodzy *---* jeżeli chcecie rozdział 46 w poniedziałek musi się tutaj znaleźć 26 komentarzy :) Dacie radę, wierzę w Was ;]
Do następnego ;*****