Rozdział XI "Słodka tajemnica"

[ Zapraszam na blog Martyny, blog Lucyy ]

Dedykacja dla Van Van

Dlaczego jedna osoba tak bardzo zmieniła moje życie, kiedy wszystko miało się dobrze układać to nagle pojawił się on i wszystko runęło. Coraz częściej kłócę się z Ross'em. Nie są to nigdy poważne sprzeczki o błahe sprawy. Czy to możliwe, że czuję się zdradzona? Blondyn spędza dużo czasu z Ashley, a ja widzę, że on jej się podoba. On zawsze się jej podobał. Zawsze... Nawet wtedy kiedy mówiła mi, że tak nie jest. Kiedy myślałam, że już nic nie może być gorzej, Jake zakolegował się z Leonem. Oczywiście rodzice o niczym nie wiedzą, a ja nie jestem taka żeby im o tym powiedzieć.
Siedziałam w pokoju i słuchałam muzyki w słuchawkach. Próbowałam też skupić się i coś w końcu napisać. Minął tydzień a ja nie mam nic. Verdas od czasu gdy dowiedział się o tym, że skłamałam nie odzywa się do mnie. Dlaczego ja się tym tak przejmuję? Nagle przed moimi oczami stanęło wspomnienie kiedy grał na gitarze, patrzył mi w oczy, jego zielone oczy, w których utonęłam od razu. Na kartce papieru napisałam kilka słów, które nagle przyszły mi na myśl.

Nie wiem czy to dobrze, nie wiem czy to źle
Nie wiem czy powiedzieć, nie wiem czy milczeć
Czym jest to co czuję wewnątrz mnie,
Dziś pytam siebie.

Poczułam kogoś obecność w moim pokoju.
Szybko ściągnęłam z uszu słuchawki i nerwowo rozejrzałam się po pomieszczeniu. Przy oknie stał Leon, z uśmiechem, na który nie byłam w stanie nie odpowiedzieć. Patrzyliśmy się na siebie przez chwilę, kiedy poczułam, że robi mi się gorąco na twarzy szybko odwróciłam wzrok.
- Jak tutaj wszedłeś?- zapytałam patrząc na blat biurka. Usłyszałam jego kroki, zbliża się do mnie.
- Przez okno. Było otwarte. Naprawdę nie jest trudno.- zaśmiał się.- Widziałem, że coś pisałaś. Mogę popatrzyć?- zapytał. Przeczytałam co napisałam. Moje oczy powiększyły się prawie dwukrotnie, ja nie mogłam tego napisać. Schowałam kartkę.
- Ee... To nie było nic ważnego.- odparłam mało przekonująco.- Leon możesz na chwilę usiąść.- poprosiłam, nie chciałam aby znajdował się teraz za blisko mnie. Nie usiadł tylko stał nadal nade mną. Wstałam z krzesła i oparłam się o biurko. Jego twarz przestała nagle wyrażać jakiekolwiek emocje.- Dlaczego raz jesteś dla mnie oschły, a później robisz się taki miły jakby nigdy nic. Do tego nie odzywałeś się prawie przez tydzień. Dlaczego taki jesteś?
- Jaki? Dziwny?- pokręciłam głową źle mnie zrozumiał, chciałam coś powiedzieć, ale nie zdążyłam.- Nie znasz mnie. Chciałbym Ci powiedzieć abyś się do mnie nie zbliżała, bo przez mnie będziesz miała same problemy, ale jest za późno, powinienem Ci to powiedzieć na początku naszej znajomości.- wyjaśnił, ale ja nie za bardzo rozumiałam.
- Dlaczego tak uważasz? Dlaczego nie powinnam się do Ciebie zbliżać?- pytałam, bałam się, że mnie teraz zignoruje i sobie po prostu wyjdzie. Widziałam jak waha się przed odpowiedzią.
- Przepraszam, ale nie mogę ci tego powiedzieć. Muszę już iść.- odpowiedział na odczep, gdy odwrócił się w stronę wyjścia. Chwyciłam jego dłoń. Odwrócił się z powrotem w moją stronę i spojrzał na dłoń, którą trzymałam. Moje ciało przeszywały po kolei różne fale ciepła, zimna. Zbliżyłam się do niego, chyba za blisko, ale nie myślałam nad tym co teraz robię. Jego towarzystwo odbierało mi rozum. Nagle do pokoju ktoś wszedł, jak oparzona szybko odskoczyłam od Leona. Tym kimś okazał się być Jake. Patrzył na mnie podejrzliwie.
- Ja wiem do czego tutaj prawie doszło, ale nie powiem nikomu nasza mała słodka tajemnica. Leon szukałem Ciebie. Zabierzesz mnie dzisiaj na tor. Ostatnio było fajnie, masz fajnych znajomych. A w szczególności ta Włoszka.- rzucił.
- Może innym razem teraz muszę jeszcze porozmawiać z Violettą o projekcie jaki mamy przygotować.- podniosłam na niego zdziwiony wzrok. Wiem, że w ten sposób pokazałam mu swoje wielkie rumieńce. Młody westchnął i zamknął drzwi.- Tak więc na czym skończyliśmy?- zapytał poruszając zabawnie brwiami. Zachichotałam. Podszedł do mnie bliżej, znowu zrobiło mi się gorąco. Był blisko, za blisko, ale ja chciałam jego bliskości. Zauważyłam jego bliznę na krawędzi twarzy, nie wiem dlaczego, ale w tym momencie chciałabym dowiedzieć się o nim wszystkiego. Kiedy nasze usta dzieliły już zaledwie centymetry, gwałtownie się odsunął i po prostu wyszedł przez okno z mojego pokoju. Stałam na środku zastanawiając się co się tutaj wydarzyło zalewnie minutę temu. Przecież ja prawie zdradziłam Ross'a, nie wiem dlaczego się tak zachowywałam. To musiało wyglądać głupio. Wyszłam przed nim na idiotkę.

@#$/^&*

Kolacja jak zawsze mija nam w ciszy, czasami może któryś z rodziców zapyta co tam w szkole nic poza tym. Zresztą i tak nie miałam chęci ani na rozmowę, ani na jedzenie. Dłubałam widelcem w swojej kolacji. Głowę miałam podpartą. Nadal myślę o tym co prawie się wydarzyło kilka godzin temu. Poczułam jak Jake kopie mnie w nogę pod stołem i uśmiecha się głupio. Przymrużyłam delikatnie oczy i posłałam mu groźne spojrzenie. Odsunęłam krzesło od stołu i chciałam wstać, ale zatrzymał mnie głos rodzicielki, więc z powrotem usiadłam.
- Jutro z rana tata jedzie na ważną konferencję, a ja jadę z nim, dlatego Vilu proszę Cię zajmij się młodszym bratem. Pilnuj żeby nie wpadł w złe towarzystwo, żeby trzymał się z daleka od tego Leon'a.- wypowiedziała to imię z obrzydzeniem.- Liczę na to, że nie przyniesiecie żadnej hańby rodzinie. Wiecie jak ciężko pracuje tata, aby mieć jeszcze więcej. Myślę, że to doceniacie.- zakończyła, pokiwałam głową.
- Nie martw się o nic mamo przypilnuję Jake'a tak, że nawet na metr się nie zbliży do Verdas'a.- zapewniłam ją. Młody się zaśmiał.
- Dlaczego mam się do niego nie zbliżać?- zapytał z pretensjami.
- Bo on jest niebezpieczny. Może wydaje Ci się fajny, ale to tylko pozory. Jake dlaczego nie możesz być taki sam jak siostra.- ostatnie zdanie wypowiedziane z ust taty wystarczyło, aby brat odszedł od stołu. Nienawidził gdy tak mówili, zazwyczaj się wtedy z nimi sprzeczał, ale najwidzoczniej dzisiaj wolał odpuścić.
- Nie musieliście tego mówić, przecież wiecie jak on na to reaguje. Przepraszam, ale nie mam ochoty na jedzenie.- odezwałam się po chwili ciszy i odszedłam od stołu. Poszłam z powrotem do swojego pokoju. Usiadłam na łóżku z swoim laptopem. Od razu na Skype zadzwonił Ross. Podczas wakacji często widywaliśmy się w ten sposób. Przywitałam się z nim uśmiechem.
- Fajnie było u Will'a?- zapytałam.- Chciałam iść z Tobą, ale wiesz jacy są moi rodzice, a zresztą oni mnie nie rozumieją. Uważają, że Jake jest malutkim dzieckiem, którym trzeba się opiekować.- dopowiedziałam miałam nadzieję, że mnie pocieszy, lub coś w tym stylu.
- U Will'a było by lepiej gdybyś była ze mną.- uśmiech na mojej twarzy się powiększył, aż nagle poczułam się głupio, że popołudniu doszło prawie do pocałunku z Leonem.- Wiesz nad czym ostatni myślałem, że moglibyśmy uprawiać seks...
- Ross.- jęknęłam zrezygnowana.- Czy każda rozmowa musi się kończyć na tym temacie. Nie możemy rozmawiać o czymś lepszym,co mnie nie przytłacza. Ta cała sprawa z seksem mnie przytłacza. Raz mówisz mi, że poczekasz aż będę gotowa, a za chwilę znowu zaczynasz.- rzuciłam.
- Ale chodziło mi o to, że możesz się teraz dotykać i mówić mi jak się czujesz. Podnieci mnie to.
- A ty co będziesz robił w tym czasie?- zapytałam z zapewne dziwnym wyrazem twarzy, jeszcze nigdy tak nie robiłam i raczej mnie to nie kręci.
- No jak to co? Będę sobie robił dobrze.- nadal nie mogłam uwierzyć w to co powiedział.- Potraktuj to jako ćwiczenie przed prawdziwym seksem.- dopowiedział.
- Nie Ross. Przepraszam, ale nie. Jestem zmęczona, muszę kończyć.- powiedziałam szybko, nie czekając na jego odpowiedź przerwałam połączenie i odłożyłam laptopa na bok. Wstałam z łóżka,podeszłam do okna otworzyłam je i usiadłam na parapecie tak, że nogi zwisały mi na zewnątrz. Nawet jakbym wypadła to nic wielkiego by mi się nie stało. Okno jest nisko, przez co łatwo można wejść, albo wyjść. Mój wzrok automatycznie przeniósł się na okno do pokoju Leona. Światło było zgaszone, dlaczego poczułam smutek?

!@#$%^&

Następnego dnia idą do Ludmiły, przechodziłam obok toru, od Jake'a dowiedziałam się, że Leon ma treningi dzisiaj, poniedziałki i czwartki. Pomimo wielkiej chęci jednak się powstrzymałam. Nagle na kogoś wpadłam, na szczęście uderzenie nie było tak silne, bo żadna z nas się nie przewróciła. Podniosłam swój wzrok, przed sobą zobaczyłam Natalię Verdas, wiedziałam, że kojarzę to nazwisko jeszcze skądś.
- Violetta Saramego.- wysyczała. Wiem, że mnie nienawidzi, bo to zazwyczaj ja wygrywałam, a jeżeli nie ja to ona, ale to się zdarzało bardzo rzadko.
- Natalia Verdas.- odparłam. Już wiem skąd pamiętałam rodziców Leon'a, on jest jej bratem kilka razy jak był jeszcze młodszy przychodził i wspierał siostrę, chyba są bardzo zżyci.- Jakie nieszczęście Cię tutaj przywiało?- zapytałam. Sztucznie się zaśmiała.
- Przyjechałam do brata i miałam nadzieję, że jednak nie zobaczę tej twojej sztucznej twarzyczki.- odpowiedziała z pogardą.
- Wiesz, że robię projekt z twoim bratem i muszę ci przyznać, że bardzo dobrze nam się współpracuje.- widziałam na jej twarzy złość, co mnie zadowoliło.
- Współczuję mu. Ah. Jeszcze takie ostrzeżenie lepiej się w nim nie zakochuj. Wiedz, że kocham Leon'a najbardziej na świecie, ale zdziwiłabyś się co on ukrywa.- oznajmiła, ona mnie okłamuje tylko po to abym się oddaliła od Verdas'a. Zaśmiałam się.
- Nie mam zamiaru się w nim zakochiwać.- rzuciłam jak najbardziej obojętnie.
- To dobrze, bo nie mam zamiaru patrzyć na to jak marnuje się mój brat przy takim żałosnym ideale.- powiedziała wymijając mnie i pewnie idąc na tor do Leon'a. Czyli jakbym nagle zaczęła się spotykać z szatynem to Natalia nie byłaby z tego zadowolona. O czym ja w ogóle myślę. Może ona mówiła prawdę o tym, że Leon coś ukrywa.

##*##

Rozdział XI za nami ^-^

Wiem, długością nie powala, ale następny też nie będzie najdłuższy :d

W końcu upragniona przerwa świąteczna <33 Ale się cieszę :33

Moi Kochani dziękuję za tyle komentarzy pod poprzednim rozdziałem, nawet bez szantażu. Jesteście wspaniali. Kocham Was. Zadecydowałam, że od teraz nie będę wymagała od Was komentarzy, ale miło by było jakby jakieś się pojawiły, bo mi wystarczy słowo :D 

Zakładka z os niedługo ponownie się pojawi, to chyba wszystko co miałam Wam do przekazania xpp

Do następnego <3