Rozdział XVIII "Niech zgadnę to Leon Verdas?"

Dedykacja dla Blake

Obudziłam się dzisiaj w wyśmienitym nastroju. Nawet nie wiem kiedy ostatnio tak dobrze spałam. Wstałam z wygodnego łóżka i narzuciłam na siebie szlafrok, nie miałam teraz ochoty na przebieranie. Na swoje stopy widziałam miękkie kapcie. Podreptałam do jadalni, w której znajdowali się teraz rodzice. Przywitałam się z nimi i usiadłam do stołu. Nalałam sobie soku do szklanki, a na talerz wzięłam sobie dwie kanapki. Podniosłam wzrok na rodziców.
- Stało się coś?- zapytałam. Tata podniósł wzrok znad gazety, przewrócił kilka stron i mi ją podał.- Czyżby to był początek czegoś nowego i zakazanego? W dniu wczorajszym odbył się wyścig, w którym udział wziął Leon Verdas syn Eryka Verdasa. Na trybunach zjawiła się Violetta Saramego córka Germana Saramego. Nie od dziś wiadomo, że obaj mężczyźni nie darzą się sympatią, ale między ich dziećmi chyba coś zaczyna się dziać. Po wyścigu Violetta została i rozmawiała z Leonem, z tego co wiemy gratulowała mu wygranej i prosiła aby do niej przyszedł. Czyżby Violetta zerwała z swoim dotychczasowym chłopakiem Ross'em Lynch'em i poczuła coś do Leona?- przeczytałam na głos nie cały artykuł, oczywiście nie zabrakło kilku zdjęć. Córka jednego z redaktorów tej gazety chodzi do Studia, pewnie bardzo zaciekawiło ją moje życie, a Jej ojciec postanowił wykorzystać to aby wzmóc nienawiść mojego ojca do Verdasów. Popatrzyłam na rodziców.
- To prawda?- zapytała mama.

- Tak jakby. Przecież wicie, że oni w tych gazetach piszą same głupoty i plotki. Dlaczego tym razem mieliby napisać prawdę. Jedyne co w tym artykule jest prawdą, to że zerwałam z Ross'em i byłam na tym wyścigu, bo Lu mnie prosiła. Gratulowałam Leonowi z tym się zgodzę. A z tym żeby do mnie przyszedł to chodziło o to, że mamy razem projekt do zrobienia w Studio.- wytłumaczyłam.- A tak w ogóle to macie jakiś problem z tym, że tam poszłam? Nie wolno mi?
- Oczywiście, że nie mamy z tym problemu, ale następnym razem nas uprzedzaj jak gdzieś wychodzisz i w jakim celu.- odpowiedział tata.
- Ross to taki fajny chłopak dlaczego z nim zerwałaś? Przecież on jest ideałem dla Ciebie.- dopowiedziała mama. Wywróciłam teatralnie oczami. Nie mam zamiaru już o nim rozmawiać.- Vilu dzisiaj przyjeżdża Maxi powinien być popołudniu lub wieczorem. Chce się przepiać do tej samej szkoły co ty.- oznajmiła. Na moją twarz zawitał duży uśmiech Ponte to mój kuzyn, dawno go nie widziałam, ostatnio może dwa lata temu.

!@#$%^&

- Naprawdę się cieszę, że będziesz chodził do Studio, tylko szkoda, że dopiero w następnym półroczu i, że nie będziemy w tej samej grupie, w końcu musiałeś urodzić się te dwa dni po roku moich urodzin.- rzuciłam z uśmiechem.
- Drugi styczeń. Przypadek? Nie sądzę. Tak poza tym to jak tam z Ross'em nadal taki zapatrzony w siebie?- pierwszy raz od przyjazdu poruszył temat mojego byłego.
- Zerwałam z nim. Zdradził mnie w wakacje z jakąś dziewczynom. Okłamywał mnie i chciał nagrywać nasz pierwszy raz.- odparłam po czym wzięłam łyk koktajlu truskawkowego.
- Dobrze usłyszałem nagrywać?- dopytał, przytaknęłam mu kiwnięciem głowy.- Nie masz jakiegoś innego na oku?- zapytał.- Chętnie posłucham o Twoim życiu miłosnym. Ja singiel, Ludmiła singiel'ka, i Ty też. Los nas chyba nie lubi.- zaśmiałam się.
- Nie mam nikogo konkretnego na oku, tylko chłopaka, który przez swoje przeżycia uważa, że jest nienormalny. Sama go czasami nie rozumiem, ale coś mnie do niego ciągnie. Powinnam się trzymać od niego z daleka, ale nie mogę.- wyznałam. Kiwał powoli głową, pokazując tym gestem, że wszystko rozumie.
- Niech zgadnę to Leon Verdas?- strzelił. Spojrzałam na niego pytającym wzrokiem.- Czytałem gazetę, była w kuchni na blacie. A ty tak długo siedziałaś w łazience. Przystojny jest, mi nie dorówna.- zaśmiałam się.- To nie miało być śmieszne, mówię poważnie.- udał obrażonego. Nagle ktoś wszedł do lokalu, w którym się obecnie znajdujemy. Zauważyłam, że Maxi jakby się na kogoś zagapił. Odwróciłam się aby sprawdzić na kogo. Leon z Natalią, mogłam się domyślić, ale najdziwniejsze w tym wszystkim wydawało mi się to, że kuzyn patrzy się jak zahipnotyzowany na brunetkę, a ona na niego. Odwróciłam się z powrotem i pstryknęłam palcami przed oczami Ponte.
- Śliczna.- mruknął nadal patrząc na nią.- Znasz ją?- zapytał zwracając swoją uwagę z powrotem na mnie.
- Natalia Verdas siostra Leona. Nienawidzi mnie za to, że jak byłyśmy małymi dziewczynkami to często wygrywałam konkursy piękności, a na nią wtedy rodzice krzyczeli. Z jednej strony Leon nie chce być moim przyjacielem dlatego.- wyjaśniłam i wzięłam kolejny łyk. Spojrzałam na rodzeństwo, które usiadło dwa stoliki dalej od nas.
- Chciałbym ją poznać.- rzucił z błyskiem w oku. Chciał wstać, ale chwyciłam jego rękę.
- Nie idź, ona i tak nie będzie chciała z Tobą rozmawiać. W końcu jesteśmy spokrewnieni.- zatrzymałam go. Jednak on wyrwał swoją rękę i podszedł do tamtego stolika. Przyglądałam mu się ciągle. Leon zaczął coś do niego mówić, jakby go pouczał, a kiedy skończył to zrezygnowany Ponte wrócił do mnie.
- Ma strasznie nadopiekuńczego brata. Nie wiem co Ci się w nim podoba.- rzucił. Zaśmiałam się.- Ale ona z bliska jest taka...taka...piękna.- rozmarzył się. Pokręciłam głową z dezaprobatą i wzięłam ostatni łyk napoju.
- Idziemy?- zapytałam wstając z krzesła. Pokiwał głową i również wstał. Wychodząc czułam na sobie wzrok Leona i podobało mi się to.

!@#$%^

Następnego dnia do Studio odprowadził mnie Maxi, kuzyn zostaje w Buenos Aires do końca tygodnia. Cieszę się z tego powodu, bo przynajmniej mam z kim porozmawiać mniej więcej w tym samym wieku. Stałam z Ponte przed budynkiem i rozmawiałam, kiedy nagle poczułam jak ktoś mnie tuli po perfumach poznałam, że to Lu.
- Cieszysz się tak na mój widok?- zapytał z uśmiechem. Blondynce zrzedła mina.- Wiedziałem nie zmieniłaś się.- dopowiedział i ją przytulił.
- Lu dlaczego jesteś taka cała w skowronkach?- spytałam ciekawa. Zaczęła bezgłośnie piszczeć i skakać jak mała dziewczynka. Przyglądałam jej się z uśmiechem i czekałam aż minie jej euforia.
- Leon mnie zaprosił do kina. On mi się podoba, bardzo. Nawet nie wiesz jak się cieszę. Cieszysz się?- na mojej twarzy pojawił się sztuczny uśmiech. Słyszałam tylko stłumiony śmiech Maxi'ego.
- Tak jasne.- odparłam jak najbardziej przekonująco się tylko dało.- Dlaczego mi nie powiedziałaś, że on Ci się podoba?- zapytałam po chwili, zakładając swoje włosy za ucho i zakładając ręce na wysokości piersi.
- Nie wiem dlaczego, ale wydawało mi się, że on Ci się też podoba, ale później podczas naszej rozmowy o nim stwierdziłam, że jednak nie, więc dlaczego miałabym nie skorzystać.- wyjaśniła z uśmiechem. Przygryzłam delikatnie dolną wargę widząc szatyna, który zmierzał w naszą stronę wraz z swoimi przyjaciółmi przywitali się z nami. Oczywiście Ferro i weszła z nimi do Studio. Poczułam się zdradzona, ale przecież nie mówiłam nic Lu, więc nie powinnam mieć nic przeciwko.
- Vilu wszystko okej?- wyrwał mnie z rozmyślań Maxi. Pokręciłam głową.
- Ona go nawet nie zna, ja wiem o nim o wiele więcej. Dlaczego to z nią się umówił? Woli wszystkie ode mnie.- zaśmiałam się, ponieważ zabrzmiało to żałośnie. Podszedł do nas Ross z głupim uśmiechem.
- Verdas woli Ludmiłę? A Ty mogłaś mieć to.- powiedział wskazując na siebie.- A tak to nie masz nic. Wiesz, że nie wszystko stracone możesz jeszcze do mnie wrócić.- teraz już nie wiem co jest bardziej żałosne to, że jestem zazdrosna o Leona, czy to, że Ross wyskakuje do mnie z takimi głupimi tekstami.
- Ross spadaj do swojej laski z wakacji.- odpowiedział za mnie mój kuzyn, posłałam mu lekki uśmiech. Blondyn popatrzyła na niego z pogardą i poszedł do środka.
- Też już idę, za chwilę zaczynają się lekcje. Zobaczymy się później.- oznajmiłam. Pokiwał głową z uśmiechem i podszedł w przeciwną do mnie stronę.

!@#$%^

- Leon co ty robisz?- spytałam szatyna zatrzymując go na parkingu. Spojrzał na mnie z rozbawieniem.
- Jak to co? Wracam do domu. Masz z tym jakiś problem?- odparł głupio, chociaż dobrze wie o co mi chodzi. Zaśmiałam się sztucznie.
- Jeszcze przed wczoraj się całowaliśmy a dzisiaj zapraszasz Ludmiłę do kina?- rzuciłam. Odsunął się trochę ode mnie i westchnął.
- Nie jesteśmy razem, nigdy nie byliśmy, więc nie muszę Ci się z niczego tłumaczyć. Tak powiedziałem Ci co się wydarzyło i dlaczego jestem nienormalny, ale to nie znaczy, że jesteś dla mnie kimś ważnym.- odpowiedział. Odwrócił się szybko i poszedł w stronę swojego samochodu. Patrzyłam jak odjeżdża z zaszklonymi oczami. Kiedy zorientowałam się co robię wytarłam oczy wierzchem dłoni i ruszyłam w stronę swojego domu. Zauważyłam Maxi'ego stojącego niedaleko i rozglądającego się wokoło. Podeszłam do niego i razem udaliśmy się do posiadłości w której mieszkam. Szliśmy chodnikiem rozmawiając jak nam minęło to kilka godzin. Nagle usłyszałam krzyk Ashley.
- Pośpieszmy się nie chcę z nią rozmawiać.- rzuciłam szeptem. Przyśpieszyliśmy kroku i skręciliśmy w jakąś ulicę, na której nigdy wcześniej nie byłam.
- Dlaczego nie chcesz z nią rozmawiać? Kto to był?- dopytywał ciekawy.
- Ashley ze szkoły, lubi się wymądrzać i chwalić. Myśli, że wszyscy są jej przyjaciółmi.- odparłam. Zauważyłam, że kuzyn stoi i patrzy na jakąś parę obściskującą się w samochodzie. Przyjrzałam się dokładniej pojazdowi i tej parze.
- To nie jest samochód Twojego ojca?- zapytał. Pokiwałam głową. Po chwili mężczyzna odwrócił twarz w naszą stronę. To mój tata, ale tą kobietą nie była moja mama. Oniemiałam. Poczułam się zdradzona i upokorzona. Odwróciłam się na pięcie i odbiegłam z tamtego miejsca przez przypadek wpadając na Ashley. - Vilu dobrze, że Cię widzę. Słyszałaś Leon zaprosił Lu do kina. Nie rozumiem dlaczego ją, przecież ja jestem od niej sto razy ładniejsza i na pewno lepiej nadawałabym się na jego dziewczynę. Gdzie on, taki przystojniak się z nią, taką brzydulą pokaże? Na farmie.- mówiła, ale jej przerwałam.
- Przepraszam, ale się śpieszę do domu.- powiedziałam wymijająco.
- Dobrze, ale powiedz coś swojej przyjaciółce, albo nie sama jej to powiem.- oburzyła się i szybko zniknęła mi z pola widzenia. Wszystko nagle zaczęło mi się zmywać, tak jakbym się kręciła. Nie widziałam już prawie nic. Jedyne i ostatnie co pamiętam to krzyk Maxi'ego i upadek na chodnik wyłożony kostką.

@#$/^&

Obudziłam się w skutek promieni słonecznych przebijających się do mojego pokoju. Przeniosłam się do pozycji siedzącej i rozejrzałam dookoła. Cholera jasna musiałam zemdleć wczoraj. Wstałam szybko z łóżka przez co poczułam mocny ból w głowę. Przymknęłam na chwilę oczy i ruszyłam w stronę wyjścia z pomieszczenia. Otworzyłam powoli drzwi i udałam się do jadalni, o tej porze zazwyczaj jest śniadanie. Nie myliłam się wszyscy siedzieli przy stole. Przywitałam się z nimi.
- Vilu jak się czujesz?- zapytała troskliwie mama. Posłałam jej delikatny uśmiech.
- Oprócz tego, że trochę boli mnie głowa to jest dobrze. Chciałabym wymazać sobie z pamięci wczorajszy dzień. Był chyba najgorszym w moim życiu.- odparłam siadając na swoje miejsce i patrząc na tatę.
- W życiu będzie jeszcze wiele gorszych dni, przy których tamten będzie tym dobrym.- powiedziała mama, która nic nie wiedziała o zdradzie taty.
- Mamo uwierz nie chciałabyś wiedzieć co wczoraj widziałam.- rzuciłam.
- Violetto zjedzmy w spokoju śniadanie później porozmawiamy o tym co się wydarzyło. Nie chcę abyś znowu zasłabła.- wtrącił tata. Spojrzałam na niego wzrokiem, który jakby mógł zabijać to pewnie by już nie żył...

!@#$%^

Rozdział XVIII za nami ^-^
Przepraszam ja wiem, że kilka dni nie było rozdziału, ale teraz jestem zawalona sprawdzianami ( w czwartek miałam z niemieckiego, dzisiaj z techniki, w poniedziałek mam z historii, we wtorek z fizyki, w środę z matematyki xd)
Mam nadzieję, że się podoba, chociaż mało L i V w następnym może będzie więcej, ale na razie mam tylko zaledwie kilka zdań.
Dziękuję za komentarze pod poprzednim rozdziałem <33
Do następnego <3