Rozdział XXIX "Myślałeś"

Dedykacja dla Anonima Amcia:)

Następnego dnia

Patrzę na ekran telewizora, bezradnie obracając telefon w dłoniach. Miałam nadzieję, że Leon może zadzwoni jednak on dalej się nie odzywa. Odrobinę mnie dołuje, bo nie wiem co się z nim dzieje. Wstałam z kanapy w salonie, w celu pójścia do kuchni, jednak w ostatniej chwili usłyszałam dzwonek. Wywróciłam oczami i ruszyłam w stronę drzwi, które po chwili otworzyłam. Ludmiła rzuciła mi się na szyję, nawet nie zdążyłam zauważyć czy jest smutna czy radosna. Odsunęła się ode mnie. Obydwie wyszłyśmy na werandę i usiadłyśmy na schodkach.
- Vilu on stąd wyjeżdża.- oznajmiła łamiącym się głosem.- Rozumiesz to mama Federico chce się stąd wyprowadzić, razem z nimi. Nie chcę aby oni wyjeżdżali. Fran jest moją przyjaciółką, a z strony Fede liczę dalej na coś więcej.- dopowiedziała. Przysunęłam się do dziewczyny i ja do siebie przytuliłam. Domyślam się nawet dlaczego wyjeżdżają. Przyznaję, że chciałam żeby ta kobieta się nie zbliżyła do naszej rodziny, ale nie musiała od razu wyjeżdżać.
- Lu spokojnie, na pewno się wszystko ułoży. Poza tym jeżeli Cię kocha to prędzej czy później Ci to wyzna.- próbowałam ją pocieszyć.

Siedziałyśmy w milczeniu dopóki nie stwierdziłam, że musimy już jechać do Studio. Wsiadłyśmy do mojego samochodu i pojechałyśmy w stronę wielkiego budynku.
- Leon się do Ciebie odzywa?- przerwała ciszę. Westchnęłam.
- Nie. Ja też nie chcę być nachalna. Wystarczy, że się wcześniej za nim uganiałam. Teraz niech on się postara. Albo nie. Muszę z nim porozmawiać. Martwię się o niego.- odparłam niezdecydowana. Blondynka zaśmiała się.- Powiedziałam coś śmiesznego?
- Nie. Po prostu przypomniały mi się czasy jak jeszcze Leona tutaj nie było. Ty byłaś z Ross'em, ja z Diego, jeszcze Ashley się do nas czasami przyczepiała, a teraz wszystko stało się takie skomplikowane,- rzuciła.- Nie mogę powiedzieć, że teraz jest źle, ale wtedy nie musiałam się o nic martwić.- dopowiedziała.

!@#$%^&

Weszłam do sali z instrumentami i stanęłam przed klawiszami. Wyciągnęłam partyturę z swoją piosenką. Przeczytałam tekst, zgniotłam kartkę i wyrzuciłam ją do kosza. Nagle do pomieszczenia wszedł Diego. Przywitał się ze mną.
- Dobrze, że tutaj jesteś. Napisałem piosenkę dla duetu, ale Fran dzisiaj nie ma w Studio i nie mam z kim jej przećwiczyć, bo chciałbym ją przedstawić dzisiaj Pablo. Pomożesz?- zapytał z uśmiechem.
- Tak, jasne. Mogę spojrzeć na tekst?- podał mi kartkę i stanął obok mnie. Przeczytałam dokładnie i oddałam Hiszpanowi. Przesunęłam się na bok, aby lepiej było mu grać. Na początku zagrał i zaśpiewał sam, a dopiero później sama dołączyłam. Szybko wpada w ucho przez co zapamiętałam mniej więcej tekst.
- To nie jest piosenka na zaliczenie u Angie?- zapytałam po skończonej piosence. Przytaknął, nie podnosząc wzroku znad partytury.- A wiesz może co się dzieje z Leonem?
- Widziałem go przed Studio jak stał jakiś przygnębiony przy samochodzie.- oparł.- Ostatnio się w ogóle do nikogo nie odzywa i na torze też go nie ma. Nie martw się, dobrze że dzisiaj do Studio przyszedł, jeżeli oczywiście nie pojechał z powrotem do domu.
- Dzięki. Idę go poszukać.- rzuciłam i wzięłam swoją torebeczkę. Posłał mi uśmiech, który odwzajemniłam i wyszłam z pomieszczenia. Chodziłam do każdej sali i zaglądałam, jednak w żadnej nie znalazłam szatyna. Kiedy miałam już się poddać, zauważyłam Leon wchodzącego do środka. Podeszłam do niego, w tej samej chwili on się zatrzymał. Zarzuciłam mu ręce na szyję, mocno się do niego tuląc, objął mnie w talii i przybliżył mnie jeszcze bardziej do siebie, o ile było to możliwe.
- Przepraszam, że się nie odzywałem, ale musiałem coś przemyśleć.- szepnął nie zluźniając uścisku, w którym trwaliśmy.
- Myślałeś o naszym związku.- stwierdziłam, odsuwając się od niego na tyle, aby móc mu patrzeć w oczy. Odwrócił swój wzrok, co mnie zabolało.
- Tak.- wyczytałam z ruchu jego warg. Oblizałam powoli usta.- Przemyślałem to wszystko co między nami jest.- jego wzrok z powrotem skrzyżował się z moim.
- I doszedłeś do wniosku, że nasz związek nie ma sensu.- rzuciłam łamiący  się głosem. Chciałam się odwrócić, ale złapał mnie za ramiona. Spojrzałam mu w oczy, jednak on dalej nic nie mówił.- Wiesz muszę iść mam zajęcia z Pablo i za chwilę się spóźnię.- oznajmiłam zawiedziona.

- Violetta zaprezentujesz ze mną tą piosenkę?- usłyszałam za sobą głos Diego. Szybko się odwróciłam w jego stronę i kiwnęłam głową. Idąc za brunetem w stronę auli rzuciłam szybkie spojrzenie na Leona. Jednak szybko odwróciłam od niego wzrok. Bolało mnie to jak się zachowywał.

Wszyscy znajdowali się już w pomieszczeniu, oprócz Verdas, który dalej stoi na korytarzu. 

Weszłam na niewielką scenę razem z Diego. Chłopak podał mi mikrofon. Posłałam mu odrobinę sztuczny uśmiech. Zaczął śpiewać, czułam się trochę dziwnie, ponieważ nie odwracał ode mnie swojego wzroku. W między czasie zauważyłam, że Leon stał przy wejściu obok Pablo. Nie wychodząc z równowagi dołączyłam do Hiszpana.

!@#$%^&*

- Mam nadzieję, że wszyscy macie już przygotowaną piosenkę i układ taneczny. Zostały wam tylko dwa tygodnie i od tego zależy czy zakończycie pierwsze półrocze. Chciałabym was poinformować, że razem z Pablo myślimy nad zorganizowaniem koncertu. Rozumiecie co mam na myśli? Jesteście młodzi i utalentowani, nie warto tego marnować. Więcej szczegółów dowiecie się może jutro, lub pojutrze.- oznajmiła Angie z uśmiechem.- Zanim przejdziemy do zajęć może ktoś nam coś zaprezentuje?- zapytała. Schyliłam głowę i w myślach błagałam abym to nie musiała być ja.
Na szczęście moje modły się spełniły, bo ktoś się zgłosił. Podniosłam głowę, ku mojemu zdziwieniu był to Leon. Jednak on nie śpiewał tylko dał kobiecie kartkę z tekstem, aby to sprawdziła. Rozmawiali o czymś, ale nie koniecznie to słyszałam. Po chwili Angie spojrzała na mnie z uśmiechem, i jakby z niedowierzaniem popatrzyła na Verdasa. Oddała mu kartkę pochwaliła go i chłopak wrócił do ławki, gdy siadał zauważyłam kawałek bodajże tytułu piosenki Amor. Ciekawe z myślą o kim pisał tą piosenkę. Przeniósł swój wzrok na mnie i posłał uśmiech, którego nie byłam w stanie odwzajemnić, dlatego odwróciłam swoje spojrzenie. On jednak nie ustawał i przybliżył się do mnie krzesłem i splótł palce mojej dłoni z jego. Nie sprzeciwiałam się, bo w głębi duszy bardzo mi się to podobało.
- Kocham Cię.- szepnął mi na ucho. Moje oczy momentalnie się powiększyły, a serce przyśpieszyło rytm.  Mocno ścisnęłam jego dłoń.- Jak mogłaś pomyśleć, że chcę z Tobą zerwać?- poczułam narastającą gulę w gardle, co uniemożliwiło mi w pewien sposób odpowiedź. Wzruszyłam delikatnie ramionami, a on się zaśmiał cicho.

!@#$%^

- O Boże. Dlaczego pada deszcz?- westchnęłam głośno szybko idąc z Ludmiłą w stronę mojego samochodu. Blondynka jest ciągle przygnębiona, co w sumie też smuci mnie w końcu polubiłam Fran i Fede. Szybko wsiadłyśmy do środka.
- Vilu możemy jeszcze pojechać do Federico, chciałabym z nim porozmawiać. Przez telefon wydawał się być przygnębiony Poza tym jutro w południe wyjeżdżają. Jestem pewna, że jutro też tam będę, ale chcę sobie z nim wszystko wytłumaczyć.- oznajmiła Ferro.
- Wielka Ludmiła Ferro chce wyznać swoją miłość.- zaśmiałam się.
- Jeżeli on tego nie zrobi, to ja, to zrobię. Nawet jakby powiedział, że mu się nie podobam i nie odwzajemnia moich uczuć to nie będę się czuła głupio, bo on wyjeżdża.- rzuciła zapinając pas.
- Ale jeżeli on będzie odwzajemniał twoje uczucia, to co wtedy? Będziecie utrzymywali związek na odległość?- zapytałam ciekawa wyjeżdżając z parkingu. Nie lubię kierować kiedy pada deszcz, a w szczególności kiedy jest taka ulewa.
- Nie wiem co wtedy, ale coś na pewno wymyślimy.- odparła z wielkim uśmiechem.- A zmieniając temat. Widziałam, że rozmawiasz z Leonem. Mówił co się z nim działo, że nie odbierał?
- Musiał wszystko przemyśleć i nie chciał z nikim rozmawiać, chociaż dalej wydaje mi się, że z Leonem coś się dzieje. Niby się później zachowywał normalnie kiedy ćwiczyliśmy taniec.
- Porozmawiaj z Naty, ona Ci może powie co się działo.- zaśmiała się.
- To pewnie nie byłby taki zły pomysł, gdyby nie to, że ona mnie dalej nie lubi.- odparłam. Westchnęła i pokręciła głową z dezaprobatą.- Ciebie przynajmniej Fran lubi.- dopowiedziałam.

Kilka godzin później...

Weszłam zła do domu i od razu skierowałam się do gabinetu taty. Nie pukając szybko weszłam do środka. Chciałam aby pozbył się tej kobiety, a nie załatwiał jej biletów do Włoch, aby spotkała się z swoim byłym mężem.
- Naprawdę tak zależało Ci na pozbyciu się tej kobiety?- zapytałam z pretensjami w głosie.- Wszystko wiem, więc nie musisz kłamać. Poza tym obiecywałam Ci, że nic nie powiem mamie, bo myślałam, że jakoś inaczej załatwisz tą sprawę. Rozumiesz to, że dwójka moich przyjaciół wyjeżdża.
- Violetta uspokój się i usiądź.
- Nie! Tato ty nie rozumiesz, że znowu wszystko psujesz. Wyjeżdża najlepszy przyjaciel Leona i prawie chłopak Ludmiły, i moja przyjaciółka. Mam dosyć tych kłamstw!
- Vilu jakich kłamstw?- usłyszałam za sobą spokojny głos mamy. Zaśmiałam się kpiąco.
- Tata Ci wszystko może powie.- rzuciłam i wyszłam z pomieszczenia trzaskając za sobą drzwiami. Kiedy kierowałam się do pokoju nagle rozbrzmiał dzwonek oznajmiający, że ktoś przyszedł. Zła ruszyłam otworzyć. Miałam nadzieję, że to będzie Leon, jednak się zawiodłam. Za drzwiami stał przygnębiony Diego.
- Możemy porozmawiać?- zapytał. Zmarszczyłam brwi i otworzyłam szerzej drzwi.
- Tak, jasne.- odparłam prowadząc go w stronę swojego pokoju. Kiedy obydwoje się tam znajdowaliśmy zamknęłam za nami drzwi. Usiadł na obrotowym krześle przy biurku.- Co się stało?- odezwałam się jako pierwsza.
- Fran ze mną zerwała. Nie rozumiem dlaczego to zrobiła. Gdy do niej przyszedłem powiedziała, żebym o niej zapomniał i zamknęła drzwi. Wiesz co się dzieje?- westchnęłam.- Zawsze tak robisz gdy coś wiesz, ale nie wiesz czy powinnaś powiedzieć. Violetta znasz mnie a ja znam Ciebie długo, dlatego proszę jeżeli wiesz to mi powiedz.- spojrzał mi w oczy. Wstał z miejsca i zajął miejsce obok mnie na łóżku.
- Jej mama zdecydowała, że wyjeżdżają do Włoch.- wyjaśniłam ze ściśniętym gardłem. Kolejne osoby cierpią przez głupotę mojego ojca.
- Oczywiście lepiej zerwać z chłopakiem, którego się podobno kocha i nawet mu nie powiedzieć, że się wyjeżdża.- rzucił zły. Chwyciłam go za ręce aby się uspokoił.- Kocham Fran, ale jeżeli ona uważa, że nasz związek nie przetrwa tej próby to najwidoczniej jest koniec.- dopowiedział, a ja nie mogłam patrzeć na jego smutek.- Wiesz, że teraz jesteś jedyną osobą, z którą mogę normalnie porozmawiać?
- A Leon? Ludmiła?- pytałam wymieniając imiona. Pokręcił głową.
- Ludmiła to moja była dziewczyna, trochę dziwnie by mi się z nią rozmawiało. A Leon... Wiesz jaki on jest. Trudno z nim normalnie rozmawiać.- odparł.- Wychodzi na to, że powinienem zapomnieć o Fran, jeżeli tak szybko nas skreśliła.
- Diego...- przerwało mi otwieranie drzwi. Spojrzałam w tamtą stronę. Niezadowolony Leon patrzył na nas i nasze złączone dłonie. Szybko puściłam ręce Hiszpana.- Leon.- szepnęłam.
- Może przyjdę później. Nie będę Wam przeszkadzał.- powiedział przygnębiony. Niedługo wszyscy wokoło łącznie ze mną będą w takim stanie.
- Leon zostań. Ja już będę szedł.- rzucił szybko Diego. Wstał z miejsca i spojrzał na mnie.- Dziękuję za rozmowę, Vilu.-posłałam mu delikatny uśmiech. Wyminął Verdasa w drzwiach i wyszedł, zaś szatyn zamknął drzwi i usiadł obok mnie. Patrzył się na mnie.- Powiesz coś?- zapytałam z nadzieją.

- O czym rozmawiałaś z Diego?- wywróciłam oczami.

- Fran z nim zerwała i nie miał z kim na ten temat porozmawiać, był przygnębiony i chciał się komuś wygadać. Leon nie bądź zazdrosny, jeszcze o swojego kuzyna.- zmrużył oczy, jakby chciał mnie zamrozić wzrokiem. Zaśmiałam się.- Pamiętasz co mi mówiłeś na zajęciach Angie. Powtórzysz to, bo bardzo mi się to podobało.- poprosiłam z słodkim uśmiechem.

- Kocham Cię.- uśmiechnęłam się szeroko i mocno przytuliłam Leona.

- Ja Ciebie też kocham. Bardzo mocno. Pamiętaj.

!@#$%^&

Rozdział XXIX za nami ^-^

Jak długo potrwa ta sielanka Leonetty? I don't know :> W następnym może będzie coś z perspektywy Leona, bo mam nawet pomysł ;pp

Oczywiście dziękuję wszystkim osobom, które naprawdę skomentowały rozdział <33

NIESPODZIANKA ! ! !

Rozdział XXX pojawi się gdy znajdę tutaj  min. 35 komentarzy :*

Do następnego <3