Rozdział XXXII "Razem?"

Dedykacja dla wszytskich czytelników ;**

Au! Twoje słowa naprawdę mnie zabolały. Rozumiem, że nie chcesz mnie widzieć, ale nie musiałeś tego okazywać tymi słowami. Zobaczymy się już niedługo... Wtedy będziesz mógł mi to powiedzieć w twarz. Nawet nie wiesz jak bardzo na to czekam.

Lara Baroni.

- A co odpisałeś Larze na tą wczorajszą wiadomość?- zapytała ciekawa.
- Nic.

#@$/^#@

Następnego dnia ...

Zszedłem z motoru i zdjąłem swój kask. Podszedłem do mojej dziewczyny, która stała przy barierce i obserwowała mnie jak jeżdżę.
- Jak się czujesz gdy jeździsz?- zapytała. Zaśmiałem się i podniosłem brew do góry.
- Na pewno nie lepiej niż z Tobą.- odparłem z uśmiechem, który odwzajemniła. Przytuliła się do mnie mocno.
- A co byś zrobił jakbyś musiał z tego zrezygnować?
- Dużo pytań zadajesz. Poza tym nie martw się, potrafię jeździć i nic mi się nie stanie.- odsunęła się trochę ode mnie i spojrzała w oczy.- Chodzi Ci o Larę?- kiwnęła głową.- Nie myśl o niej.
- Podsłuchałam rozmowę dwóch chłopaków, którzy też tutaj jeżdżą, że ma tutaj być nowy mechanik, i ma być nim dziewczyna. Nie wiem dlaczego, ale wydaje mi się, że to będzie ona.- wyznała. Westchnąłem zmieszany.- Dobra nie myślmy o tym. Pójdziemy coś zjeść. Mogę zadzwonić po Lu i Diego.- dopowiedziała.
- Ty po nich zadzwoń, a ja pójdę się przebrać.- musnąłem jej usta i poszedłem w stronę szatni.
Nagle poczułem jak na kogoś wpadam. Spojrzałem na osobę przede mną i zamarłem. Dziewczyna zbierała kartki, które wypadły jej z rąk podczas zderzenia. Szybko i zwinnie ją wyminąłem i poszedłem w wyznaczonym kierunku.


- Leon dlaczego jesteś taki milczący? Nie odzywasz się prawie w ogóle.- zauważył Diego po dłuższej dyskusji, w której nie brałem udziału. Co mam powiedzieć, że wpadłem dzisiaj na osobę, której nie chciałem już w swoim życiu nigdy zobaczyć. Zmieniła się, ale byłem pewny, że to ona.
- Nie mam ochoty na rozmowy.- skłamałem. Poczułem dłoń Vilu na moim kolanie. Spojrzałem na nią z uśmiechem i pocałowałem jej policzek. - Rozmawiałem z Fede. Mówił, że przylecą tutaj z Fran na cztery dni. Wyścigi i koncert.- oznajmiłem. Zauważyłem jak Diego zaświeciły się momentalnie oczy, podobnie było z Ludmiłą.- Słyszałem, że byliście kiedyś razem.- zmieniłem temat. Spojrzeli na siebie zawstydzeni.
- Tak. Byliśmy. Diego zerwał ze mną, bo już wtedy podobała mu się Fran.- odparła blondynka i wzięła łyka gazowanego napoju. Hiszpan popatrzył na nią z oburzeniem.
- Ludmiła dobrze wiesz, że tak nie było. Zrobiłem to, bo ty byłaś przyjaciółką Vilu, a ona nie za bardzo wtedy lubiła Leona, więc ty też go nie lubiłaś, a ja chciałem odbudować z nim kontakt. A Fran spędzała z nami dużo czasu i poznaliśmy się bliżej i po prostu się w niej zakochałem. Tak w ogóle to sama byłaś nie lepsza, w końcu to Tobie od razu po naszym zerwaniu podobał się Leon.
- Pff... Nie odwracaj kota ogonem.- rzuciła blondynka.- Ale przecież teraz nie jestem z Leonem jakbyś nie zauważył. Do tego ile my byliśmy razem? Tydzień.- dopowiedziała.
Przez chwilę panowała cisza, którą przerwało dzwonienie telefonu Violetty. Wyciągnęła urządzenie z spodni. Zauważyłem, że na wyświetlaczu widnieje nieznajomy mi numer. Dziewczyna spojrzała na mnie przepraszająco  wstała z miejsca, odchodząc w bardziej ustronne miejsce.
- Widziałeś Larę?- zapytał Diego i ugryzł kawałek pizzy. Patrzyłem na niego z udawany zdziwieniem.
- Kim jest Lara?- wtrąciła Ferro, która nie wiedziała o kim rozmawiamy.
- To przez nią się tak zachowujesz. Rozmawiałeś z nią?- pokręciłem głową.
- Nie rozmawiałem, ale tylko widziałem. Ludmiła nie słyszałaś nic o niej gdyby Vilu pytała.- zwróciłem się do blondynki, która kiwnęła głową.
- Nawet nie wiem kim ona jest.- rzuciła i napiła się picia.- Ale nie obraziłabym się gdybyście mi powiedzieli.- dodała podnosząc swój wzrok. Zaśmialiśmy się, i milczeliśmy. Pokręciłem głową z dezaprobatą.- Wiecie, że jesteście nie mili? Jak chcecie. Ja też będę taka dla Was.- powiedziała udając obrażenie. Po chwili wróciła Violetta, usiadła na swoim miejscu obok mnie.
- Pamiętasz jak dzisiaj rano Jake wybiegł z domu krzycząc coś i trzaskając drzwiami?- skierowała swoje pytanie do mnie.
- Tak. Przecież nas obudził. Twój tata powiedział mu prawdę?- odparłem obejmując ją, jednym ramieniem. Westchnęła.
- Powiedział, ale jakby to ująć zrobił to w zły sposób. Dzwonił Jake z komisariatu. Jeżeli chwilę tam posiedzi, nic mu się nie stanie. On nie chce aby mama się dowiedziała.
- Też tam byłem nie raz, dawniej.- zaśmiałem się.- Często był tam miły policjant, z którym się fajnie rozmawiało.- wspomniałem z uśmiechem.
- Ale on się z kimś pobił. Dlaczego tata nie mógł go jakoś przygotować do tej rozmowy. Ten człowiek w ogóle nie myśli.- zdenerwowała się.
- Moglibyście mnie wgłębić w temat?- odezwał się Diego spoglądając po kolei na mnie i Vilu.
- Nie.- odparła blondynka. Zaśmiałem się. Mruknął coś pod nosem i wziął kolejny kawałek jedzenia. Ludmiła uśmiechnęła się triumfalnie.- I co Diego jest nie fajnie, nie wiedząc o co chodzi.- dodała. Violetta spojrzała na mnie pytającym spojrzeniem, wzruszyłem ramionami i musnąłem jej policzek.
- Może pojedziemy po młodego, bo on się tam zanudzi.- zaproponowałem. Kiwnęła zrezygnowana głową.- Towarzysze zostawiamy Was, bo jedziemy po młodego przestępce.- oznajmiłem z uśmiechem, który obydwoje odwzajemnili.

@#$/^&*

Wyszliśmy we troje z komisariatu z czego Jake miał rozcięty łuk brwiowy i limo pod okiem. Nie odzywał się przez całą drogę do samochodu, Violetta szła obok brata zmartwiona i coś do niego szeptała, jednak on ją ignorował.
- Violetta nie dotykaj, no przez Ciebie bardziej boli.- narzekał. Zaśmiałem się i stanąłem koło samochodu otwierając drzwi mojej dziewczynie.- Proszę tylko nie mów mamie.- rzucił.
- Na pewno się nie zorientuje, że jej syn się z kimś pobił i coś jeszcze pił. Czuć od Ciebie alkohol.- wtrąciłem się. Dziewczyna wsiadła zła do pojazdu. Zamknąłem za nią drzwi.- Jestem pewien, że to co usłyszałeś od swojego ojca, jest okropne, ale ja przeszedłem więcej od Ciebie i wiem, że nie warto się przejmować takim człowiekiem, który zniszczył rodzinę. Twoja mama kocha bardzo Ciebie i Vilu, próbuje być silna i wszystko mieć pod kontrolą. Nie utrudniaj jej tego.
- Ty mnie nie rozumiesz. Moi rodzice się rozwodzą i ojciec zdradził mamę, do tego byłem okłamywany.
- Nie słyszałeś jeszcze historii o moim życiu. Wtedy byś się przekonał, że to wszystko to pestka.- rzuciłem i podszedłem do drzwi kierowcy i wsiadłem na miejsce. Chwilę ciszy przerwał Jake.
- Leon opowiesz mi coś o sobie. Nie mówisz dużo.- szatynka spojrzała na mnie dużymi oczami, jakby przestraszona.- Pewnie mnie okłamujesz żeby tylko mnie pocieszyć. Leon lubię Cię, ale nie okłamuj mnie.- dopowiedział.
- Jake on nie żartuje. On ma nieprzyjemne wspomnienia.
- Zakochałem się na zabój w pewnej dziewczynie, rodzina tego nie popierała, kazali mi wybierać, ona ze mną zerwała, później całowała się z moim kolegą, pobiłem się z nim, mieliśmy wypadek, jestem cały w bliznach, rodzice wysłali mnie na terapię, która nie dała skutków, tata przez pewien czas mnie ignorował, w ogóle jakbym nie istniał, miał mi za złe to, że byłem gotów wybrać dziewczynę zamiast rodziny. Na koniec przeprowadziłem się tutaj. Proszę bardzo skrócona wersja. Jakbyś chciał coś więcej to mów.- wyznałem. Normalnie nie lubię o tym mówić, ale chcę w jakiś sposób odciążyć Vilu i spróbować jakoś nakierować Jake'a.
- Pokażesz mi kilka swoich blizn?- zapytał z entuzjazmem.
- Miałeś go pytać, a nie prosić o pokazywanie blizn. Poza tym nie chciałabyś tego widzieć.- odparła Violetta.- Możesz poznać mamę z Lexi, to fajna dziewczyna, na pewno ją polubi.- dopowiedziała i posłała mu uśmiech.

!@#$%^&*

Gdy tylko Pani Saramego zobaczyła swojego syna oniemiała i podobnie jak Violetta zaczęła dotykać jego ran, po bójce. Zostawiliśmy ich samych, Vilu poszła na chwilę do kuchni, a ja podążyłem do jej pokoju. Usiadłem od razu na łóżku i z pozycji siedzącej przechyliłem się do tyłu. Głośno westchnąłem. Usłyszałem zamykanie drzwi, a już po chwili moja dziewczyna siedziała na mnie.
- Coraz mniej czasu spędzamy razem.- mruknęła chowając swoją głowę koło mojej szyi. Zaśmiałem się cicho,
- Nie wydaje mi się.- odparłem. Delikatnie zaczęła muskać moją szyję, co wywołało u mnie przerywany oddech.- A może masz rację.- dopowiedziałem. Podniosła twarz z triumfalnym uśmiechem.
- Jutro w Studio mamy razem tyko zajęcia z Angie. Ale mogę przyjść Was pooglądać na zajęciach Pablo, bo wtedy mam godzinę wolną. Późnej mam próbę z Diego, a jak Ci idzie ze swoją piosenką?
- Dobrze, bo mam motywację. Ale jutro nie muszę jechać na motocross, specjalnie dla Ciebie.
- Odpuścisz sobie trening około tydzień przed wyścigiem.- kiwnąłem głową. Pocałowałem ją w usta, lecz ona szybko to przerwała.- Ty nigdy nie odpuszczasz? Coś musi być na rzeczy. Leon.- ciągnęła dalej.
- Jestem zmęczony. muszę trochę odpocząć.- skłamałem, czując ból w klatce piersiowej.
- To dobrze, bo będziesz miał więcej czasu dla mnie.- uśmiechnąłem się do niej i ponownie pocałowałem, jednak tym razem oddała tą czynność.
Nagle drzwi do sypialni, w której się znajdowaliśmy się otworzyły. Dziewczyna szybko ze mnie zeszła siadając obok. Wyprostowałem się i zauważyłem Jake'a.
- Kumplu mój porozmawiajmy.- powiedział wesoły. Siadając na krześle obrotowym. Szatynka odchrząknęła cicho.- Przeszkodziłem Wam?- zapytał zdziwiony wstając. Ja zaprzeczyłem, a Violetta przytaknęła. Spojrzeliśmy na siebie momentalnie. Ona gromiła mnie wzrokiem, a ja posyłałem jej uśmiech.

@#$%^

- Leon, synu mogę z Tobą porozmawiać.- usłyszałem głos taty od razu po wejściu do domu. Podążyłem w kierunku, z którego słyszałem głos. Weszłem do salonu i usiadłem na kanapie.
- Co jest tato?- zapytałem. Rodzic miał bardzo poważną minę, ale wydawało mi się, że nie chce za bardzo na ten temat rozmawiać.- Ostatnio się tak zachowywałeś gdy rozmawiałeś ze mną na temat inicjaji seksualnej.- dopowiedziałem z delikatnym uśmiechem. Westchnął.
- Diego tutaj był i mi powiedział, że ona tytaj jest.- wyjaśnił w końcu.
- Diego?- zapytałem,  a on kiwnął głową.- I co? Ona mnie nie obchodzi.- dodałem.
- Mam taką nadzieję, bo drugi raz nie chcę Cię wyciągać z tarapatów i uciszać mediów. Ta dziewczyna zniszczyła Cię. Pamiętasz jaki byłeś dawniej jeszcze przed jej poznaniem.
- Tato...- przerwał mi.
- Leon na prawdę dziwię się temu, że polubiłem Violettę, dlatego chcę abyś to z nią układał sobie życie. - zamilkł na chwilę i spojrzał mi w oczy, co mnie odrobinę zestresowało, robił tak tylko dlatego, że chce podkreślić wartość swoich słów.- Dbaj o swój związek z Violettą.
- Dobrze. Rozumiem i nie martw się. Na pewno nie powtórzy się tamta sytuacja.- odparłem. Odetchnął z ulgą i na jego twarzy pojawił się cień uśmiechu.
- Synu mówię Ci to rzadko, ale ja naprawdę cię kocham i zależy mi na Twoim szczęściu...

@#$/^&*

Rozdział XXXII za nami ^-^ 

Jestem okropna, możecie na mnie wykliwać, ale na swoje wytłumaczenie mam to, że obecnie mam kilka spraw prywatnych które uniemożliwiają mi pisanie. Przepraszam i mam nadzieję, że mi to wybaczycie. 

Dziękuję za tak bardzo liczny udział w rocznicy bloga, za wszystkie komentarze i wysłane do mnie Shoty. Koffam Was ♥

Następny rozdział może ukaże się szybciej, ale to i tak zależy od Was ^-^ 

Do następnego <3