Rozdział XXXVII "Druga szansa"

Dedykacja dla Tinita Stoessel
^Nie zabijać za ostatni fragment^

Kiedy mężczyzna odszedł ode mnie próbowałem opanować swoją radość. Zauważyłem Violettę, ale kiedy miałem do niej podejść usłyszałem jak Lara mnie woła, a już po chwili stała obok mnie.
- Kim był ten facet, że po rozmowie z nim jesteś taki szczęśliwy?- zapytała i przygryzła dolną wargę. Uśmiechnąłem się i nagle poczułem jak dziewczyna się do mnie tuli. Szok przeszył moje ciało. Ostatnio była tak blisko mnie kiedy ze mną zrywała. Poczułem ból w okolicy sercu, przypominając sobie jak mocno przez nią cierpiałem.- Proszę Cię wybacz mi.- szepnęła. Odsunąłem ją od siebie na odległość wyciągniętych ramion. Miała zaszklone oczy.- Zależy mi na drugiej szansie. Chciałabym być Twoją koleżanką. Proszę.- z każdym słowem coraz bardziej ściszała głos.
- Każdy zasługuje na drugą szansę.- odparłem. Nie wiem co mnie do tego przekonało, może nie mogłem dłużej parzyć jak dręczą ją wrzuty sumienia, bo sam nie jestem idealny. Na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech.
- Dziękuję.- powiedziała przestępując z nogi na nogę, ewidentnie powstrzymywała się przed przytuleniem mnie.
- Przepraszam, ale chcę porozmawiać z Violettą.- oznajmiłem, w zamian Lara kiwnęła delikatnie głową. Posłałem jej uśmiech odchodząc od niej. Ku mojemu zdziwieniu Vilu nie było tam gdzie wcześniej.
- Wiecie może gdzie jest Violetta?- zapytałem blondynkę i Włocha. Oderwali się od siebie na chwilę.
- Słyszałam jak rozmawiał przez telefon chyba z Diego, poszła do parku tutaj gdzieś.- wyjaśniła Lu. Z Diego. Przez myśl przeszły mi najgorsze scenariusze. Szybko poszedłem się przebrać.
Wybiegłem z szatni i szybkim krokiem ruszyłem do parku obok toru. Zauważyłem dwójkę na ławeczce. Siedzieli tyłem do mnie. Powoli szedłem w ich kierunku.

- Diego pamiętasz te czasy kiedy byliśmy najlepsi w Studio? Kiedy nie martwiliśmy się niczym. Kiedy robiliśmy co nam się podobało bez konsekwencji. Pamiętasz? Dzisiaj gdy rozmawiałam z byłą dziewczyną Leona, poczułam się jak dawniej. Czułam się lepsza od niej.- wyznała nagle i spojrzała na niego. - Ja zmieniłam się przez Leona.- dopowiedziała. Schowałem się za drzewo, aby mnie nie zauważyli.
- Nie martwisz się o to, że ta była Leona Ci go odbije?- zapytał.
- Nie. Jestem pewna, że on kocha mnie tak samo mocno jak ja jego.- odpowiedziała. Zaśmiał się.- Dobrze jestem cholernie zazdrosna o niego i boję się, że ona mi go odbije. Muszę być teraz lepsza od niej.- dopowiedziała. Oparłem się tyłem o drzewo.- W końcu mam o co być zazdrosna. Przecież oni byli razem. Leon mocno ją kochał. Ponadto widziałam jak się przytulali. On jej pewnie wybaczył.- wychyliłem odrobinę głowę. Przytulali się. Wciągnąłem zły powietrze.
- Teraz kiedy już wiesz, to mi pomożesz?- zapytał, a szatynka przytaknęła. Cholera. Wyszedłem zza pnia i odchrząknąłem na tyle głośno aby mnie usłyszeli. Szybko się odwrócili, a po chwili wstali z ławki. Podszedłem do nich bliżej.- Leon.- przerwał ciszę Hiszpan. Spojrzałem na niego spod przymrużonych powiek.
- Nie odzywaj się i pozwól mi porozmawiać Vilu w cztery oczy.- rzuciłem w jego stronę. Podniósł ręce w geście obronnym i od nas odszedł. Dziewczyna ciągle patrzyła na swoje paznokcie.- Wybaczyłem Larze.- wyznałem. Momentalnie jej wzrok przeniósł się na mnie.
- Jak to?- zdziwiła się.- Poza tym jeżeli Larze wybaczyłeś to z Diego też mógłbyś porozmawiać.- dopowiedziała.
- Jak to? Po co mam z nim rozmawiać. Nie mamy o czym. To on chciał dla mnie źle, a teraz chce abyś mu pomogła odzyskać moje zaufanie.- odpowiedziałem.- To jest żałosne...
- Żałosne jest to, że wybaczyłeś Larze, po tym jak się zachowała wobec Ciebie.- przerwała mi. Zaśmiałem się kpiąco.
- Słyszałem urywek Twojej rozmowy z Diego. Mówiłaś, że się zmieniłaś specjalnie dla mnie. Do niczego Cię nie zmuszałem możesz być taka jak wcześniej, nie chcę abyś musiała robić coś na przeciw sobie.- rzuciłem.- Proszę bardzo możesz iść do Diego może z nim będziesz czuła się lepiej.- dodałem szybko.
- Leon.- szepnęła z łzami w oczach.- Przy Tobie czuję się najlepiej.
- Dlaczego mi się tak nie wydaje. Z resztą nieważne. Muszę wracać na tor, a Ty rób co chcesz.- powiedziałem i ją wyminąłem zostawiając samą. Poczułem się źle, ale jeżeli miałaby się przy mnie zmieniać to lepiej żeby tego nie robiła. Wszedłem na teren toru, ale od razu przy wejściu zaczepił mnie Nico.
- Jedziesz z nami na imprezę na plaży około dziesięć kilometrów stąd. Musisz jechać z nami jako zwycięzca. Bądź o osiemnastej na miejscu. Przyjedź z swoją dziewczyną, tak w ogóle to niezła z niej laska.- oznajmił. Przeczesałem dłonią włosy podejmując decyzję.
- Przyjadę na pewno.- skwitowałem z uśmiechem.
- Dobra to widzimy się na plaży?- przytaknąłem i ruszyłem w stronę Federico. Usiadłem obok niego i blondynki. Przez chwilę milczałem. Odchrząknąłem, a oni oderwali się od siebie. Spojrzeli na mnie, a ja przyglądałem się im z zaciekawieniem. Blondynka zarumieniła się i schowała twarz w jego zagłębiu obok szyi.
- Verdas gdzie zgubiłeś Vilu?- zapytał Włoch jakby zakłopotany. Wzruszyłem ramionami.- Pokłóciliście się?- kiwnąłem lekko głową i oparłem się o oparcie.
- Jedziesz na imprezę na plaży organizowaną przez tych ludzi?- zmieniła temat blondynka i podniosła twarz.
- Raczej tak, a wy?- dopytałem.
- Niestety nie. Federico ma jutro rano samolot a chcemy spędzić razem jeszcze trochę czasu.- wyjaśniła Ferro smucąc się.
- Chciałem wam to powiedzieć jutro, albo zrobić jakąś niespodziankę, ale postanowiłem jednak nie ukrywać tego w tajemnicy.  Rozmawiałem wczoraj z rodzicami Leona i proponowali mi abym z nimi zamieszkał, ponieważ znają mnie bardzo długi czas i ufają mi. Od teraz Leon będziemy jak bracia.- ucieszył się Włoch. Ludmiła mocno przytuliła do siebie chłopaka.- Niestety dopiero za tydzień jeżeli nie więcej.- dodał.
- Nie spodziewałem się tego po moich rodzicach. Naprawdę.- przyznałem z lekkim uśmiechem. Przy wejściu zauważyłem Naty i Maxi'ego. Trzymając się za ręce podeszli do nas. Brzuch siostry nie jest jeszcze za bardzo widoczny, w końcu to zaledwie drugi miesiąc.  Przytuliłem brunetkę na powitanie, nie widziałem jej od samego rana.- Jednak przyszliście.-stwierdziłem z uśmiechem.
- Naty się uparła i powiedziała, że musimy przyjść. Jesteśmy późno i wiemy, że już po wszystkim, ale wygrałeś prawda?- odpowiedział Argentyńczyk. Kiwnąłem głową.
- Leon czy mi się zdawało czy widziałam Larę przy jakimś motorze. Proszę powiedz, że się przewidziałam.- westchnąłem.- Rozmawiałeś z nią.- trochę zakłopotany wciągnąłem powietrze i odwróciłem swoją twarz w inną stronę.- Dobrze wszystko rozumiem.- dopowiedziała. Maxi objął ją szybko ramieniem i przyciągnął bliżej siebie.- Wiem, że nie chcesz abym się martwiła, ale kiedy ja dobrze pamiętam jaki byłeś po zerwaniu z nią. Chciałeś się z wszystkimi bić, nawet ojca prawie uderzyłeś gdybym Cię nie powstrzymała. Dziwisz się dlaczego nie chcę aby ona znowu Ci mieszała w życiu. Akceptuję Vilu tak samo jak rodzice, więc nie wiem w czym problem.
- No właśnie sama go tworzysz.- burknąłem. Nienawidzę jak ktoś wypomina mi jaki kiedyś byłem. Zmieniłem się i to powinno się liczyć.- Naty nie martw się, proszę. Nie możesz w takim stanie.- szybko dopowiedziałem.
- Wszystko jest w porządku, byłam przed wczoraj z Maxim na USG. Ginekolog powiedziała, że dziecko dobrze się rozwija.- odparła. Chłopak pocałował siostrę w czoło.- Leon ja naprawdę nie chcę abyś znowu przez nią cierpiał. Masz teraz dziewczynę i przyznaj, że jesteś z nią szczęśliwy.
- Obecnie są pokłóceni.- wtrącił Włoch. Posłałem mu złowrogie spojrzenie, a on w zamian się uśmiechnął.- Braciszku złość piękności szkodzi.- dopowiedział.
- Jaki braciszku?- zapytała zdziwiona brunetka.
- Wasz tata zaproponował mi abym z Wami zamieszkał. To tak jakby mnie przygarnął.- wyjaśnił. Siostra zaśmiała się i spojrzała na Maxi'ego, lecz po chwili swój wzrok przeniosła z powrotem na Fede.
- A Francesca?
- Powiedziała, że woli mieszkać we Włoszech z mamą. Ale podejrzewam, że ona kogoś poznała. Nie wnikam w to. Ja tutaj chcę za wszelką cenę zostać.- wyznał i pocałował Ludmiłę. Odczułem pustkę z powodu braku tutaj wyjątkowej osoby  jaką jest Violetta.

!@#$%^&

Wszedłem do domu, w którym jak zawsze panowała cisza, spokój i porządek. Mama nienawidzi bałaganu, podobnie jak tata, lubią mieć wszystko poukładane i na swoim miejscu. Skierowałem się do gabinetu ojca. Zapukałem, a kiedy usłyszałem zaproszenie to wszedłem.
- Widziałem Twój wyścig w internecie. Przepraszam, że nie dąłem rady przyjechać, ale miałem ważne spotkanie, którego nie mogłem przełożyć.- tłumaczył się.
- Rozumiem.- odparłem krótko. Spojrzał na mnie zdziwiony zwracając całą swoją uwagę na mnie.
- Jesteś taki spokojny i opanowany, jak dawniej. W końcu zachowujesz się jak prawdziwy dorosły człowiek. To dzięki Violetcie?- zapytał z cieniem uśmiechu. Gdy słyszę jej imię sam się uśmiecham.
- Wydaje mi się, że w pewnej dużej części ona się do tego przyczyniła.- stwierdziłem.
- Synu masz dziewczynę, która jest coś warta w życiu. Powinieneś o nią dbać i strzeż ją jak oka w głowie.- wyznał.
- Nie spodziewałem się po Tobie takich słów o Vilu, córce Twojego wroga. Ale także nie mówiłeś nic o tym, że chcesz przygarnąć pod swój dach Fede i Fran.- zmieniłem trochę temat. Nie lubię rozmawiać z rodzicami na tematy miłości.
- Widziałem jak Federico jest tutaj u nas dobrze i przy śniadaniu raz mówił, że we Włoszech jest strasznie nudno, a tutaj ma Ciebie. Jesteście przyjaciółmi, a o przyjaźń trzeba dbać.
- Tato wszystko w porządku?- zapytałem podnosząc jedną brew, rodzic się zaśmiał.
- Tak, dlaczego pytasz?
- Na początku radzisz mi z Violettę teraz o przyjaźni z Fedrico. Masz dzisiaj chyba dobry humor?
- Można tak powiedzieć. Chociaż byłby lepszy gdybym mógł zobaczyć na żywo Ciebie jak jeździsz i zdobywasz pierwsze miejsce.- kilka prostych słów, a potrafiły rozbudzić we mnie wiele ciepła i mocno podnieść mnie na duchu.

@#$/^%

*Pisane w trzeciej osobie*
^Jak mówi przykazanie piąte, nie zabijaj^

Przez kolejne pół godziny wlewał w siebie tyle alkoholu ile tylko był w stanie. Poprawiło mu się o tyle, że nie myślał już kompletnie o niczym.
- Jak się bawisz? Sam na takim odludziu.- zapytała dziewczyna siadając obok niego na trawie. Patrzył w jej czekoladowe oczy. Chociaż był piany, nie myślał jasno i kręciło mu się w głowie dostrzegł, że te czekoladowe oczy nie są jak czekoladowe oczy osoby, której chciałby aby z nim była. Coś było nie tak, ale nie był w stanie stwierdzić co. Kiedy jej usta dotknęły jego, nie obchodziło go już nic więcej, jak wymazać sobie z pamięci tą drugą. Mimo, że pamięta jak gorzko to smakuje.
- Jest coraz lepiej.- powiedział odrywając się.- Ale może być jeszcze lepiej.- dodał szybko z cwanym uśmiechem, który od razu spodobał się dziewczynie. Przygryzła dolną wargę. Szatyn dopił piwo do końca a pustą butelkę wyrzucił gdzieś na bok. Zakręciło mu się trochę w głowie, podparł ją dłonią. Po chwili zaczął się śmiać, poczuł się pewniej. Położył się na trawie nie zaprzestając się śmiać z byle powodu. Wykorzystała ten moment i usiadła na nim okrakiem. Szybko zbliżyła się do jego szyi i zaczęła mu robić malinkę, zaraz po tym swoje spragnione usta przeniosła na usta Verdasa. Bezmyślnie oddawał każdy pocałunek nasączony jadem, który powoli zbliżał go do końca. Jego dłonie znalazły się na jej pośladkach, ścisnął je. Jęknęła mu wprost do ust. Otworzył szybko oczy, jakby coś mu się przypomniało, jednak gdy nie mógł sobie uświadomić o co chodziło powrócił do poprzednich czynności. Chłopak nie myślał teraz o tym jak bardzo może zaboleć prawda, myślał tylko wyłącznie o sobie i o swoich przyjemnościach. Poczuł jej dłonie na swoim torsie, zaś jego ręce zatrzymały się na zapięciu od górnej części bikini. Nie kierował się teraz ani sercem ani rozumem, nie czuł dosłownie nic. Odpiął stanik i odłożył go na bok. Obydwoje nie przejmowali się otoczeniem. Ilość alkoholu we krwi dawała się we znaki. Meksykanin położył swoje dłonie na jej piersiach, ponownie jęknęła z rozkoszy. Wkręcił się tak mocno, że nie potrafił już zawrócić.
- Leon cholera jasna!- usłyszał głos, którego się w tym momencie nie spodziewał....

!@#$%^

Rozdział XXXVII za nami ^-^

Ale jestem zła przerwałam w takim momencie, ale jak myślicie kto tam był... Wiem, że ostatni fragment jest... Aneta mi już grób wykopała i niedługo ma przyjść i pogrzebać mnie żywcem, tak więc ona Was już wyręczyła :xx

Oczywiście jestem bardzo wdzięczna za wszystkie komentarze <33

Do następnego <3